Leasing ευτυχίας, μέρος 2ον. (ζιιιιιιιιιινγκ-μπαααμ)

(λίγο μετά το τελευταίο ζιιιιιιιινγκ, το ματάκι της κάμερας

κάνει zoom in x 300 στο βάθος του τοπίου)

Εκεί, στο βάθος του τοπίου, μια κομμένη κολώνα υπερυψηλής
τάσης της ΔΕΗ, στέκει βαριά λαβωμένη στα δεξιά του δρόμου.
Ακριβώς μετά την έξοδο μιας αριστερής στροφής «φουρκέτα».

Ο Ιούνιος οργιαστικός, μέσα στο καταπράσινο παρακείμενο
χωράφι. Μαργαρίτες, παπαρούνες, αγριοκρέμμυδα,
τριφύλλια, ζουζούνια κάθε είδους, γαλβανισμένες λαμαρίνες,
κομμάτια αλουμινίου, σκώτια, έντερα, εμβολοχιτώνια,
ακρόμπαρα, τροχοί, τρωκτικά των αγρών,
κομμάτια από θρυμματισμένα θερμοαπορροφητικά κρύσταλλα,
και "αμόλυβδη" αναμεμιγμένη με το νιόβγαλτο θυμάρι.

Το Harman/Kardon ηχοσύστημα παίζει ακόμα, όπως και πριν,
κείνον τον ράθυμο αργό νεολαΐκό καρσιλαμά
με τον Πασχάλη Τερζή, ενώ ένας αμυδρός και ήσυχος Λεβάντες
κυματίζει ένα ολομέταξο λευκό ξεσκίδι ύφασμα,
απομεινάρι ενός πλευρικού αερόσακου, από αυτούς
τους καινούριους, τύπου head/thorax.
Ένα χρυσοσκάθαρο αραχτό μέσα στα αγριόχορτα,
περίπου 50 μέτρα πιο κει, χαζεύει με απορία έναν «παράμεσο»
και έναν «μικρό», (που ακόμα τρεμοπαίζουν),
μιας παλάμης ενός δεξιού χεριού, που ίσα-ίσα συνδέεται
με μια ωμοπλάτη ενός κορμού, ορφανού από πόδια.
Ο οποίος κορμός φέρει στην κορυφή του ένα όμορφο
καστανόξανθο κεφάλι, με ένα καταπράσινο απλανές μάτι,
που μέσα του καθρεφτίζεται όλος ο καλοκαιρινός ουρανός.

«Oh Lord, δεν γνώριζα ως πού μπορούσαν
να με πάνε οι λέξεις/
όταν σου τη ζητούσα.../
Υπέθετα μακριά… Αλλά τόσο πιά..;/

Oh Lord, δεν ήξερα πόσο μακριά μπορεί
να με ταξιδέψει μια mercedes-benz/
Υπέθετα μέχρι Γλυφάδα...άντε Μύκονο/.
Αλλά ως εδώ πιά..;

Oh Lord, δεν ξέρω πια αν έκανα καλά,
όταν σου ζητούσα να μου πάρεις
ένα τόσο καυτό και γρήγορο μωρό./
Mια mercedes-benz/

So Lord...., να περάσω..;»

Κατόπιν, ο «παράμεσος» και ο «μικρός» της δεξιάς παλάμης,
έπαψαν να τρεμοπαίζουν .

Ο Κύριος τελικώς… δεν απεκρίθη.
Μάλλον αγνόησε το δεύτερο μέρος του τραγουδιού.