Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2007

VideoGame

Ο ουρανός έξω απέραντος.
«Γεμάτος κρυψώνες για κάθε είδους φόβους.»
Το ταβάνι όμως στο σαλόνι της, είχε κατέβει.
Ίσα που χωρούσε όρθια.
Αιωρούνταν τώρα αφηρημένη.
Έχασκε με ανοιχτό το στόμα μπρος στην τηλεόραση.
Μόλις είχε βγει από το μπάνιο
και βάλθηκε να ασκήσει το δικαίωμα του πολίτη
στην ενημέρωση,
γυμνή.

Αφού έπεσε το σήμα του δελτίου ειδήσεων ,
έσκασε καλογυαλισμένος, κεφάλι-μπούστο, ο άνκορμαν.
Και αρχίνησε, με θράσος τριών χιλιάδων ερεθισμένων πιθήκων,
να απαγγέλλει από στήθους, την Κοσμογονία
σε εκλαϊκευμένη νεοελληνική μετάφραση.

Αίφνης, ένοιωσε να χάνει κάθε αξιοπρέπεια.

«…Γυμνή μπρος στον ξένο άνθρωπο..;»

Και τυλίχτηκε με το λευκό μπουρνούζι της.
Τα γεγονότα ως ατραξιόν πυροτεχνημάτων
διαδέχονταν το ένα το άλλο,
και αυτήν μαραίνονταν σαν απότιστη ξεχασμένη γλάστρα,
στη μέση του σαλονιού. Με το στόμα ορθάνοιχτο.
Έως που…βγήκε από το λήθαργο.

«Βρε άει σιχτίρ με τις μαλακίες σας βραδιάτικα».
Και άλλαξε συχνότητα πατώντας ένα κουμπάκι
στο τηλεκοντρόλ.

«Πω,πω φασαρία!»
Σερβιέτες πετάριζαν τώρα, σαν τρελαμένες πεταλούδες,
γύρω από φωτιστικό του σαλονιού,
ένα νέο προϊόν είχε ήδη κηρύξει «ανένδοτο»
κατά των γουρουνοτριχών στα ρουθούνια,
και ένα άλλο, επαναστατικό κι αυτό,
κατατρόπωνε στη λεκάνη ένα στρατό κολοβακτηριδίων,
τα οποία φρενιασμένα, πλην όμως μάταια, ζητούσαν βοήθεια.
Στη συνέχεια…
αρκεί να τηλεφωνήσεις ΤΩΡΑ και
με 20 ευρώ, σε ένα μήνα χάνεις 15 κιλά. .

Έκανε έναν γρήγορο υπολογισμό.

«…0,75 ευρώ το κιλό. Χμμ… καλή τιμή…»
«..σε πέντε μήνες εξαχνώνεσαι…και ησυχάζεις…»

Ακολούθως οι μοναδικές προσφορές απογειώθηκαν.

ΔΕΙΤΕ ΣΕ 5 ΗΜΈΡΕΣ ΟΛΑ ΤΑ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ
ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΠΑ!
Διακήρυττε φωναχτά το σποτάκι του τουριστικού γραφείου.
«Και ημιδιατροφή…παρακαλώ»

Κι ότι της είχαν προτείνει προχτές ταξίδι στην Ιταλία για το Πάσχα.

«…Βρε άει στα κομμάτια…»
«Με την ψυχή στο στόμα έγκαιρη πρωινή αφύπνιση,
γρήγορο καφέ τεσσάρων αστέρων και βουρ
να προλάβουμε τις μέρες της άδειας που κυλάν σαν νεράκι.»
«…αυτό δεν είναι τουρισμός… αυτό είναι βιντεογκέιμ…»
«…παίρνεις πόντους για κάθε αξιοθέατο που επισκέπτεσαι.
Κι άμα καταφέρεις να δεις και τον Πάπα,
κερδίζεις έξτρα μπόνους και αλλάζεις ταμπλό…
Τον πιάνεις απ΄τα αρχίδια, κατά το κοινώς λεγόμενο…
βρε ούστ…»
«Όχι ευχαριστώ κύριοι… καλύτερα δύο ΠΣΚ
καπάκι στην Μακρινίτσα…».

Ξαναπάτησε ένα κουμπάκι στο τηλεκοντρόλ.
Δύο μέρη σοβαρότητας ,ένα μέρος συστολής…
μια μικρή δόση τραγικότητας αλλά και μια αμυδρή
ιδέα έπαρσης για τη γεύση,
ανακατεύουμε καλά και…
μια διεθνής οργάνωση καταπολέμησης της φτώχειας,
τόσο σίγουρη για τον εαυτό της, έπειθε:
ΥΙΟΘΕΤΗΣΕ ΤΩΡΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΑΚΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΖΑΜΠΙΑ
ΜΕ 45 ΕΥΡΩ ΤΟ ΤΡΊΜΗΝΟ.

«…για δες… πιο φτηνό από το αδυνάτισμα σου ΄ρχεται…»
Το μπουρνούζι γλίστρησε και έπεσε (ή το άφησε να πέσει).

Κι οι δυό γυμνοί τώρα , κοιτάχτηκαν βαθιά στα μάτια.
Αυτήν στη μέση του σαλονιού, και το αποστεωμένο παιδάκι
από την Ζάμπια στην οθόνη.
Σαν αεράκι την δρόσισε στην αρχή το αθώο βλέμμα-καρφί
του πλάσματος που την κοιτούσε από το εκράν
της ολοκαίνουργιας Plasma της.
Σαν ταπεινωτικό χαστούκι μετά, έσκασε στα μούτρά της
το κοκαλιασμένο κορμάκι.

«Το σπίτι γέμισε τριζόνια,
χτυπούν σαν άρρυθμα ρολόγια λαχανιασμένα».*

«…καθίκια του κερατά…σαν δεν ντρέπεστε…
όπου η φιλανθρωπία σας ανθεί,
τελεί εν πλήρη απουσία ο ανθρωπισμός σας…
σαν βίντεογκέιμ κι αυτό… ο φτωχός που ελεείς ως φιλάνθρωπος,
αντικαθίσταται από άλλον που δεν ελέησες…
μόλις τον ελεήσεις κερδίζεις και παίρνεις πυραυλάκι δώρο
για τον επόμενο που περιμένει στην ουρά να ελεηθεί…
το ζήτημα είναι να βρεθεί τρόπος να συντριβεί
ο μηχανισμός που αναπαράγει αδιάκοπα τη φτώχεια …
το ζήτημα είναι να σπάσεις το παγκάρι του «Φιλοπτώχου»
στο κεφάλι του επιτρόπου της ενορίας…
το ζήτημα είναι να σταματήσεις να παίζεις βιντεογκέιμ…»

Και σημείωσε σε ένα χαρτάκι τον τραπεζικό
λογαριασμό της ευαγούς οργάνωσης.

Μια άνυδρη σαβάνα, σαν αυτές της Ζάμπια,
εκτείνεται τώρα μέσα της. Ξεράθηκαν τ΄άντερα της.
Το ταβάνι κατέβηκε κι άλλο, βαρύ.

Δεν ήταν που ένοιωσε το ζόφος να ρέει κάτω απ το έπιπλο
της τηλεόρασης και να χύνεται αργά καίοντας το χαλί.
Δεν ήταν που βούλιαζε στην αηδία.
Δεν ήταν καν που στιγμιαία κατάλαβε τo αυτονόητο…
«…χρειάζονται αλήθειες ακόμα και για να πεις ψέματα…»
Ήταν που εξ αίφνης συνειδητοποίησε πως
ο αυστηρός οικουμενικός της αντίλογος, ήταν μια ψευδαίσθηση…
Ήταν που ένοιωθε ότι έπρεπε να ξανακάνει μπάνιο…
Γυμνή εκεί στη μέση του σαλονιού στεκόταν
σαν μετανάστης που ερχόμενος από πολύ μακριά,
μόλις έφτασε σε μια άγνωστη κι αφιλόξενη χώρα.

Έκλεισε την τηλεόραση, και άραξε στον
τριπλό καναπέ να διαβάσει.

«Αλλά δεν ήκουσα ποτέ

κρότον κτιστών ή ήχον.

Ανεπαισθήτως μ΄ έκλεισαν

από τον κόσμο έξω.»**



*Γ.Σεφέρης

**Κ.Π..Καβάφης

14 σχόλια:

NinaC είπε...

"Και αρχίνησε, με θράσος τριών χιλιάδων ερεθισμένων πιθήκων,
να απαγγέλλει από στήθους, την Κοσμογονία
σε εκλαϊκευμένη νεοελληνική μετάφραση".

Δεν νομίζω, αγαπητέ, να έχω διαβάσει άλλη πρόταση που να αποδίδει τόσο πιστά το περιεχόμενο και την εκφώνηση των ειδήσεων στα ελληνικά κανάλια. Εξαιρετικό.

Μου άρεσε πολύ η φράση "Γεμάτος κρυψώνες για κάθε είδους φόβους". Αν δεν είναι δική σας (και το λέω αυτό λόγω της χρήσης εισαγωγικών), θα ήμουν υπόχρεη εάν μου λέγατε από που είναι.

Περηφανεύομαι στους φίλους πως έχω να δω τρία χρόνια τηλεόραση, με δικαιώνετε, ευχαριστώ.

Το κείμενο από τα καλύτερα μακράν για την τηλεοπτική πραγματικότητα και την ανθρώπινη μοναξιά, συμβαδίζουν, εξάλλου, n'est-ce pas?

Γενικώς, respect.

kostis-b είπε...

Αγαπητή και συμπαθεστάτη cd,
ίσως θα πρεπε να σας ανακηρύξω την
ιδανική (και πιθανότατα την μοναδική)
αναγνώστρια-σχολιάστρια των όσων γράφω σε τούτη τη γωνίτσα.
Ευχαριστώ και πάλι.

any way...

Έχετε απόλυτο δίκιο.
Η φράση: (Ο ουρανός) "γεμάτος κρυψώνες για κάθε είδους φόβους", δεν είναι δικιά μου.Γι΄αυτό μπήκαν και τα εισαγωγικά.
Το κακό είναι ότι δεν γνωρίζω ποιανού είναι.Θα το ψάξω όμως.
Ψες τ΄απόγευμα που συνέτασσα τούτα
δω, άνοιξα το ραδιόφωνο στον 9,58 FM για να σπάει λίγο η εκκωφαντική ησυχία του γραφείου.Και έπεσα πάνω στην εκπομπή μιας κυρίας που διαβάζει λογοτεχνικά κείμενα, ανάκατα με μουσικές. Και κει την άκουσα.Το μόνο που γνωρίζω είναι
ο τίτλος της εκπομπής. "Υλικό ονείρων".

dimitris-r είπε...

Μα τι λέτε τώρα, Κωστή μας, μοναδική σας αναγνώστρια; Και σχολιάστρια;
Κι εμείς που σας διαβάζουμε και σας χαιρόμαστε, τί; Ανεπαισθήτως μας αφήνετε απ' έξω;

kostis-b είπε...

Μήτσο μας,
παρ΄ότι ιδανικά μοναδικός και σεις,
δεν θα τολμούσα ποτέ να σας καλέσω "αναγνώστρια".

landlord45 είπε...

Μα τους χίλιους σμιλόδοντες !!!
Ημείς δηλαδή που ξεχειλίζουμε από διακριτικότητα και δεν αφήνουμε αποτυπώματα , δεν λογιζόμεθα ως "αναγνώστες" ( ή έστω "αναγνώστριες" );

Λουΐζα Κορνάρου είπε...

τουλάχιστον τα δίκαια της ανάγνωσης, δεν μπορείτε να μας τα στερήσετε αγαπητέ - όσο για τις εντυπώσεις, συχνά είναι βουβές.

(ειδικά κατά τη διάρκεια φονικών στομαχικών και εντερικών ιώσεων :-/)

NinaC είπε...

Τς τς τς.... Καλά, είστε απίστευτα ζηλιάρηδες ΟΛΟΙ, λέμε!

Τς τς τς (δις)

kopoloso είπε...

Πρωτόνιον:
Επίσης, να συμπληρώσω στο εξαιρετικό κείμενο (αν μου επιτρέπεις Κωστή) πως πέρα από τον "γυμνό –απέναντι στην οθόνη- τηλεθεατή" και την ανατριχιαστική εικόνα του, υπάρχει κι ένα άλλο ον - χοντρόπετση και πολύ πιο διαδεδομένη ράτσα φοβάμαι - το οποίο περιμένει πώς και πώς να τραφεί από την Εικόνα. Είναι ο τηλεθεατής-κανίβαλος, ένας επιθετικός βουλιμικός gamer –καθόλου εκλεκτικός- ο οποίος, κάθε άλλο παρά γυμνός παίρνει θέση κάθε βράδυ στον τριθέσιο απέναντι απ’ το γυαλί, έτοιμος να κατασπαράξει τα εκατομμύρια frames αίματος-σπέρματος κι ηλιθιότητας που θα εκτιναχθούν από την οθόνη, σε μια προσπάθεια να κατευνάσει την "πείνα" του. Junk food για όλους. Ο "τηλεθεατής-βρέφος". Αυτός που -αντανακλαστικά- θα ρουφήξει, αντί για γάλα, την κάθε εικόνα που θα λαμπυρίσει μπροστά του. Μ’ αυτήν θα τραφεί, απ’ αυτήν θ’ αντλήσει ηδονή. Μ’ αυτήν "θα χορτάσει το βλέμμα του".

---

Τεφτέρι:
Το πολύ τρυφερά διατυπωμένο παράπονό σας περί της αναγνωσιμότητας ή μη των γραπτών ( σας-μας-τους (ισχύει για όλους νομίζω) ), ομολογώ ότι μ’ έβαλε σε σκέψεις, σχετικά με την έννοια του "ίχνους" στα πλαίσια αυτού που αποκαλούμε "σάιμπερσπέις".
Τυχαίνει πολλές φορές να ξεφυλλίσω παλιότερα βιβλία, που ξεθάβω από διάφορες γωνιές της (όχι και τόσο πλούσιας) βιβλιοθήκης μου, ανακαλύπτοντας πάνω τους τα "ίχνη" του "αναγνωσθέντος". Άμμος ανάμεσα στα φύλλα, τσακισμένες σελίδες, καπνός από στριφτά, παλιές αποδείξεις και εισιτήρια πλοίων. Εξίσου έντονα είναι φυσικά και τα "ίχνη" της "αδράνειας". Μόλις εχθές το βράδυ βρήκα μια μικροσκοπική ψόφια κατσαρίδα, λιωμένη και αποξηραμένη ανάμεσα στις σελίδες του "Σε ποιον ανήκει λοιπόν η θανατηφόρος tv;" (όπως μπορείτε να διαπιστώσετε, τελευταία μάλλον διακατεχόμαστε από τις ίδιες tv-εμμονές, αγαπητέ).
Αυτό που θέλω να πω, είναι πως το "βλέμμα" έχει έναν τρόπο ν’ αφήνει μια μεγάλη ποικιλία "ιχνών" στον απτό κόσμο χωρίς να χρειάζεται απαραίτητα την υποστήριξη της "δράσης".
Αντίθετα, το "βλέμμα" στον κυβερνοχώρο έχει την ανάγκη της "δράσης" για ν’ αποδείξει την ύπαρξή του.
Πολύ ενδιαφέρουσα θα ήταν μια προσέγγιση του θέματος αυτού σε συνδυασμό με την έννοια του "τυχαίου γεγονότος":
- Τυχαία κύλισις άμμου σε νουβέλα επιστημονικής φαντασίας,
- Τυχαίος θάνατος κατσαρίδος μετά συνθλίψεως σε συλλογή κειμένων συγγραφέων «μπητ» γενιάς,
κλπ.

---
Τρίτων:
Σας παρακαλώ, να με υπολογίζετε πάντοτε στην κατηγορία των πιο φανατικών αναγνωστριών σας (και σίγουρα δεν είμαι ο μοναδικός).

Λουΐζα Κορνάρου είπε...

Kέταρτων:
από τεσσάρων ημερών, αναρωτιώμουν τι είναι προτιμότερον;
Πίπη Φακιδομύτη Χ 75 ή φραπελιά μετά ευαγγελάτου; Κατέληξα, θεραπευμένη πια, πως 75 φορές Πίπη αφήνει μεν σημάδια, θεραπεύει όμως οριστικά, με προοπτική αθανασίας.

(Τα ίχνη, για όλους τους εμπλεκόμενους, είναι πάντοτε τροφή, δε λέω, αλλά κατά την εξασθενημένη μου κρίση, κύρια τροφή παραμένει η ανάγνωση. Λέτε αυτό να είναι παρενέργεια; Θα ξαπλώσω ξανά και θα περιμένω να μου περάσει...)

kostis-b είπε...

Πέφτων:
Με ειλικρινή χαρά, αλλά και ανυπόκριτη ντροπή, (που λίγο έλλειψε να αγγίξει τα όρια της συντριβής),
διήλθα της οριακής εμπειρίας ανάγνωσης των σχολίων σας, σύντροφοι.

Ελπίζω η καταβύθιση μου αυτή στην αυτοεπιβεβαίωση,
τούτο το ηλιόλουστο μεσημέρι,
να μην καταλήξει σε ένα τελεσίδικο
και μη-αναστρέψιμο κεραυνοβόλιμα
της ασταθούς συνείδησης μου.

Κατέφυγα εσπευμένα σε διαλογισμό
και ασκήσεις αναπνοής,
ίνα μην ψωνιστώ εντελώς
και αυτοκαταβροχθισθώ.

kostis-b είπε...

Διόρθωσις: εσπευσμένα.

NinaC είπε...

Εγώ επιμένω πως είναι όλοι τους ζηλιάρηδες...

landlord45 είπε...

μη τους δίνεις σημασία cd ...
είναι που ήπιαν δυό ποτήρια κρασί αντάμα και από τότε την ψώνισαν όλοι τους (και περιμένουν πως και πως να την ξαναψωνίσουν)

kostis-b είπε...

Προσωπικώς ποτέ δεν στάθηκα σε δυό
ποτήρια κρασί, μόνο.
Όσον αφορά το ψώνισμα, μάλλον έχεις
δίκιο.