Η Αμφιβολία

‘’…στους αστόχαστους που

ποτέ δεν αμφιβάλουν

συνταιριάζουν

οι στοχαστικοί που

ποτέ δεν δρούνε…’’

Η σιωπή του ανθρώπου που δεν έχει τίποτα να πει, μπορεί εύκολα να θεωρηθεί χρόνος που αφιερώνεται σε σκέψεις . Η μορφή του προς τα μέσα στραμμένου ανθρώπου που διαλογίζεται, είναι γοητευτική αλλά όχι πάντα πραγματική.

Τις σκέψεις που προσδοκείς να ακούσεις από το βαθιά φουνταρισμένο μυαλό του διανοητή πιθανόν να τις περιμένεις πολύ, διότι ενίοτε δεν υπάρχουν…
Η μάσκα του ανθρώπου που διαλογίζεται μπορεί να κρύβει και ένα κενό κεφάλι.

Οι στοίβες των φακέλων πάνω στα γραφεία των υπουργών μπορούν να σε κάνουν
να συμπεράνεις ότι αυτός ο άνθρωπος δουλεύει σκληρά για το κοινό καλό! Αργότερα όμως , πιθανόν να διαπιστώσεις ότι οι φάκελοι ντανιάστηκαν μπροστά του για να μην φαίνεται η αδιαφορία και η αναλγησία του. Στοιχήθηκαν μπροστά του για να προστατεύουν από πιθανή επίθεση με ζαρζαβατικά.(Γιατί, πώς να το κάνουμε, είναι γελοίο να θυμάσαι την ανέχεια του κόσμου , πάντα πριν τις εκλογές .Όπως είναι γελοίο να θυμάσαι ότι είσαι ερωτευμένος του Αγίου βαλεντίνου).

Οι σκοτούρες, τα προβλήματα , οι δυσκολίες που επικαλείται ο εργοδότης σου , προκειμένου να μην ακούσει το αίτημά σου για αύξηση ,μπορεί όντως και να υπάρχουν. Συνήθως όμως είναι προβλήματα που αφορούν στην προσπάθεια και την αγωνία του να συνεχίσει να υπάρχει ως αφεντικό και εργοδότης.

Η πρωτοποριακή « ελίτ » που είναι εξοικειωμένη με τους νεωτερισμούς στον χώρο των ιδεών και των τεχνών , μπορεί εύκολα να αντιμετωπίζει μειωτικά την «χυδαιολογία» των λαϊκών . Αλλά στο τέλος να διαπιστώνεις ότι απ’ αυτήν την « ελίτ » το μόνο που μένει είναι η ματαιοδοξία της , που τρέφεται μόνο από εντυπωσιασμούς , ψεύτικη εξοικείωση με τα ακατανόητα και ρηχή αυταρέσκεια. Όσο πιο πολύ δείχνουν να απεχθάνονται το λαϊκό ένστικτο τόσο λιγότερο προικισμένοι είναι οι ίδιοι με ένστικτο.

Ποτέ λοιπόν μην μακαρίζεις κανέναν λαμπερό άνθρωπο πριν ψάξεις στην ομίχλη , πριν στη θολούρα των υπερβολών και των στερεοτύπων ανιχνεύσεις τα ουσιώδη και τα πρωτότυπα.

Μην εμπιστεύεσαι την όραση , σπανιότατα αντιλαμβάνεται όπως βλέπει. Συνήθως βλέπει όπως αντιλαμβάνεται . Αμφέβαλλε για όλα , όταν δεν ικανοποιούν τη νόησή σου . Κυρίως αμφέβαλλε για τον εαυτό σου όταν αυτάρεσκα τον κοιτάς στον καθρέφτη.

Η αμφιβολία δεν συνιστά κακοπιστία. Αυτός που αμφιβάλλει δεν είναι κακόπιστος. Η κακοπιστία τρέφεται λαθραία από την άγνοια .Άγνοια και κακοπιστία είναι ξαδερφούλες . Η αμφιβολία γονιμοποιείται από την γνώση και θέλει θετική και τολμηρή σκέψη. Τόλμα να αμφιβάλλεις και αμφέβαλλε με τόλμη. Εντούτοις για να λειτουργούν σωστά η αμφιβολία και η τόλμη , για να απολαμβάνουμε τα οφέλη τους , πρέπει να εκφράζονται φανερά στο φως της ημέρας και όχι να λειτουργούν υπογείως. Ούτε πρέπει να βάζουμε όρια , ούτε στη τόλμη ,ούτε στην αμφιβολία.

Παρ’ όλα αυτά , να ξέρουμε συνάμα ότι δεν υπάρχουν όρια στις ζημιές που μπορούν να προκληθούν και στον πόνο που μπορούν να προκαλέσουν δήθεν τολμηρές αυθαιρεσίες.

Ένα μονομπλόκ από μπετόν , χάλυβα και γρανίτη είναι η σιγουριά και η κυνικότητα που επιδεικνύουν οι σύγχρονες απόψεις περί κοινωνίας , οικονομίας , πολιτικής. Και επειδή ως γνωστόν η αδρανής ανελαστική ζωώδη ισχύς αντέχει μέχρι να θρυμματιστεί , (λόγω ακριβώς αυτής της έλλειψης της σε ευελιξία και ελαστικότητα), όλες οι βεβαιότητες , όλες οι απόλυτες αλήθειες της ιστορίας αργά ή γρήγορα καταρρέουν (συνήθως θεαματικά). Γι’ αυτό λοιπόν ας κρατήσουμε τις αμφιβολίες μας ζωντανές , ας μην παραδοθούμε εντελώς σ’ αυτό το σαρωτικό κύμα βεβαιότητας, σ’ αυτήν την αποκαθήλωση της ιστορικής συνέχειας και εξέλιξης. Ας κρατήσουμε μια « πισινή » .

Ο διαπρεπέστερος θεωρητικός της χούντας κ. Χ. Βρυώνης (φασίστας με Φ κεφαλαίο) , έγραφε στο διακεκριμένο περιοδικό « θέσεις και ιδέες » , θεωρητικό όργανο της εθνοσωτηρίου επαναστάσεως:

« Ο μέγας εχθρός της εθνικής προπαγάνδας είναι η αμφιβολία . Γι’ αυτό ποτέ δεν πρέπει να γίνεται επίκληση της λογικής των μαζών . Η εθνική προπαγάνδα πρέπει να
απευθύνεται πάντοτε εις το συναίσθημα το καθολικόν , το ολοκληρωτικόν , το δίκαιον ή το άδικον , το ηθικόν ή το ανήθικον , την αγάπην ή το μίσος , την αλήθεια ή το ψεύδος . Η εθνική προπαγάνδα έναν οδηγό έχει : την υποκειμενικήν αλήθεια του εθνικού συμφέροντος και ουδέποτε την οιανδήποτε αντικειμενικήν αλήθεια » .

Άπαιχτος.

Δεν έχω λόγια…

Ή μάλλον … έχω μερικά:

ΕΓΚΩΜΙΟ στην ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ( Μπέρτολτ.Μπρέχτ )

“Ευλογημένη να’ ναι η αμφιβολία ! Σας συμβουλεύω

να τιμάτε χαρούμενα και προσεκτικά εκείνον

που το λόγο σας ξετάζει σαν κάλπικη μονέδα …..

..…Να οι αστόχαστοι που ποτέ δεν αμφιβάλλουν

η χώνεψη τους είναι άψογη , και η κρίση τους αλάθευτη.

Δεν πιστεύουν στα γεγονότα , πιστεύουν μόνο στον εαυτό τους .

Αν χρειαστεί , πρέπει αυτούς τα γεγονότα να πιστέψουν.

Είναι απέραντα υπομονετικοί με τον εαυτό τους .

Τα επιχειρήματα τα ακούν με αυτί σπιούνου…….

…..Στους αστόχαστους που ποτέ δεν αμφιβάλλουν

συνταιριάζουν οι στοχαστικοί που ποτέ δεν δρούνε…….

……Μα απ’ όλες τις αμφιβολίες ομορφότερη είναι σαν οι φοβισμένοι

αδύναμοι σηκώνουν το κεφάλι και

παύουν να πιστεύουν

στων τυράννων τους τη δύναμη…..! ”