Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009

Γουατεμάλα

Ως κομπασμοί και μαρτυρίες ενός παρελθόντος,
ως απομεινάρια και ρετάλια ενός παρόντος,
αλλά και πολύ περισσότερο,
ως κακοήθεις ειρωνείες κάποιου μέλλοντος,
συχνά πυκνά με συνεπαίρνουν και με στροβιλίζουν,
οι δίνες (και οι οδύνες) κάποιων ονείρων.
Κάποιων ονείρων, μακράς προθεσμίας πλήρωσης.
Όπως για παράδειγμα-το αυστηρώς προσωπικό όνειρο- να πατήσω κάποια στιγμή τα ιερά χώματα της Γουατεμάλα, του Σαλβαντόρ και της Ονδούρας...
‘Η, όπως- το απόλυτο καλλιτεχνικό όραμα- να μου ζητηθεί, και να μου προσφερθεί η ύψιστη τιμή να παίξω και να τραγουδήσω στο Ηρώδειο πρίν προλάβει η Άννα Βίσση…
...και γω να αρνηθώ.
Ή, όπως –το πατριωτικό- να αναρτηθούν πορτρέτα του Άρη Βελουχιώτη σε όλα τα κτίρια της δημόσιας διοίκησης και των κρατικών υπηρεσιών , συμπεριλαμβανομένων του Συμβουλίου της επικρατείας, του Αρείου Πάγου και της ΕΥΠ.
‘Η, όπως, -το διεθνιστικό- να αξιωθώ να συμμετάσχω σε Ιερή Περιφορά του αναβρεθέντος (τελικά) σεπτού λειψάνου της κατακρεουργημένης Ρόζας Λούξεμπουργκ, στον περίβολο του Βατικανού.
Ή, όπως –το επιστημονικό- να αποδειχθεί επιτέλους ότι στον οικείο Γαλαξία μας, υπάρχουν τουλάχιστον άλλες 38000 νοήμονες εξωγήινοι πολιτισμοί, με τους οποίους δυστυχώς δεν θα ΄ρθουμε ποτέ σε επαφή.
Ή, όπως –το οινολογικό- να βραβευθεί η Μαλαματίνα με το «χρυσούν μετάλλιο της ποιότητας» σε Διεθνή Διαγωνισμό Οίνου.
Ή, όπως –αυτό της ευγενούς άμιλλας- να αναδειχθεί εν τέλει ο ΠΑΟΚ, ως του αξίζει, πρωταθλητής υφηλίου, και βάλε.
Ή…
Ή…
Για να μην μακρηγορώ και κλέβω τζάμπα χρόνο από την φτωχή αιωνιότητα ,
τα όνειρά μου, πέραν της αυταπόδεικτης ανόσιας θεματολογίας τους, διαπνέονται ξεκάθαρα από τις συνιστώσες εκείνες, που συγκροτούν μια καραμπινάτη Τραγωδία. (Με τη αρχαιοελληνική έννοια του όρου φυσικά.)
Βέβαια πρέπει να ομολογήσω ότι, πάντα μετά το πέρας του οίστρου, και την καταλαγή της κάθε σφοδρής ονειροδινείας μου,
τα όνειρά μου, σαν υπάκουες κηλίδες απουσίας, επιστρέφουν εκεί όπου ανήκουν.
Στην τεφροδόχο ονείρων δηλαδή,
που χρόνια τώρα, διατηρώ πάνω στο τζάκι.

7 σχόλια:

Spy είπε...

Αν στο τζάκι έχετε την τεφροδόχο ονείρων, την γιαγιά που την έχετε;

Ανώνυμος είπε...

@ spy, στη "Γουατεμάλα"

@ kostis-b, Έχει ωραίους
φιλάθλους
αυτή η ομάδα. Καλά κάνεις την υποστηρίζεις. :)

Ανώνυμος είπε...

Σκορπιστε τις σταχτες μια μερα.. Ολο και καποιος θα τις εισπνευσει..

dimitris r είπε...

Όποτε γουστάρεις πάντως πάμε μια Γουατεμάλα σύντροφε.
Μόνο να πάρεις και την κιθάρα μαζί κι εγώ την καλή μου ξύλινη κουτάλα!

Εύχομαι η Μαρία να είχε μια πετυχημένη παρουσία στην έκθεση.

kostis-b είπε...

spy,

τη γιαγιά δεν την "έχουμε" εμείς.
Αυτήν μας "έχει". :-)


hdd345f,

τα συμπαθώ όλα αυτά τα λαμπρά στελέχη των κερκίδων,
διότι, σαν τον κύριο της φωτογραφίας, μιλάνε μόνο όταν έχουν κάτι σημαντικό να πουν.

kostis-b είπε...

gvaranx,

φοβάμαι ότι θα προκαλέσω επιδημία ιγμορίτιδας.


dimitris r,

επιτέλους βρήκα παρέα για το επαπειλούμενο ταξίδι μου.
Η πλατεία Χόρχε ΝταλΒαράδο μας περιμένει.

Θα μεταφέρω τες ευχές σας και την υποστήριξή σας, σύντροφε,
στη συντρόφισσα.

Ανώνυμος είπε...

Ισως μια επιδημεια ονειρικης ιγμοριτιδας να μας χρειαζεται. Φταρνισμα και ονειρο, μυξα και φαντασια.