Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

Τα τραγούδια

Μη μπορώντας να κάνω αλλιώς, διαλέγω τον ρόλο του ενάρετου ακροατή, και ακούω μουσική. Κυρίως τραγούδια.
Σάμπως να ευπρεπίζεται εκτάκτως ο κόσμος όταν ακούω τραγούδια.
Εάν μάλιστα συνοδεύσω την ακρόαση με πέντε-έξι μπύρες και δέκα-δώδεκα τσιγάρα, θαρρώ ότι τότε ακριβώς είναι που η γη βρίσκει τον σωστό ρυθμό περιστροφής γύρω από τον άξονά της. Η εγγενής ναυτία του περιστρεφόμενου γήινου βίου μου, εξαλείφεται, και η ταλαιπωρημένη ατμόσφαιρα επαναφορτίζεται.
Συνεπικουρούμενος λοιπόν των τσιγάρων (για να σκέφτομαι ευρύτερα)
και με την αρωγή των μπυρών (για να ακούω Dolby surround ), φαντάζομαι τις περίτεχνες μελωδικές γραμμές και τους όμορφους στίχους, να έρχονται στο φως με την μέθοδο της εξόρυξης. Να αναδύονται δηλαδή από κάποιες βαθιές κρύπτες του υπεδάφους. Κι αυτό για έναν και μόνο λόγο: Για να μην μας επιτρέπουν (και να μην τολμάμε) να κουρελιάζουμε τα πιο ακριβά μας αισθήματα.
Ενώπιον των τραγουδιών λοιπόν, όπως προ-είπα , διαλέγω τον ρόλο του ενάρετου ακροατή, που εκ περιτροπής αιχμαλωτίζεται (δίκοπα), την μια στο νόημα και την άλλη στη φόρμα.
Σαν βουητό τα ακούω τα τραγούδια. Ενάρετος και καταδικασμένος στην ανάγκη τους.
Δίκοπη ζωή

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σα να λέμε, να ονειρεύεσαι, να πίνεις μπύρες και να παιδεύεσαι. :))

kostis-b είπε...

Και μη χειρότερα, φιλαράκι.

diva είπε...

άνοιξε το μπαρ?

kostis-b είπε...

είναι γνωστό ότι είμαστε non-stop long drinks bar.
Ερωτώ λοιπόν δίχως περιστροφές:
Τί θα πάρετε;

diva είπε...

τους δρόμους θα πάρω
[βάλε μια τεκίλα..άσπρη]