Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

εξαλλοσύνες part two

Τσίτα τα γκάζια το τριήμερο. Με λαγάνες –γίγας και χαρταετούς κολοσσούς. Με αρκετό αλκοόλ και ατέλειωτα τσιγάρα. Με κλινικές και μάσκες οξυγόνου. Τσίτα.
Αυτό το «τσίτα» όμως, μετά την παρέλευση του τριημέρου δεν μεταβολίζεται με τίποτα.
Πολλές φορές έχω σκεφτεί και έχω αμπελοφιλοσοφήσει για το ζήτημα του πώς οδηγείται κανείς να αποφασίσει να διάγει και μια digital ζωή, εκτός της κλασικής πια, φυσικής. Της γνωστής ανθρώπινης ζωής που όλοι αγαπήσαμε. Αυτής, της γεμάτης λειτουργικά υγρά: σάλιο, δάκρυα, αίμα, σπέρμα, καφέ, κρασί, κτλ

Σκέφτομαι λοιπόν, (ναι, και από αυτό μπορώ…) πως υπάρχει μια διάσταση συμβολική, και ως ένα σημείο ποιητική, στην επιμονή κάποιου, να θέλει να υφίσταται και να διαχέεται μέσα στο δαιδαλώδες δίκτυο. Να θέλει να διατηρεί την εικόνα του, εν είδει μιας ακόμα εγκεφαλικής σύναψης…μιας ακόμα μικρής ηλεκτρικής εκκένωσης , μέσα στις εκατομμύρια άλλες που συγκροτούν το υδροκέφαλο παγκόσμιο ιστοχωριό.
Σαν να αποτεφρώνεσαι οικιοθελώς, και κατόπιν να πετιέσαι, ως στάχτη πλέον, στο πέλαγος. Με την ψευδαίσθηση ότι οι αέρηδες θα σε διαχέουν και θα σε σκορπούν για πάντα, παντού. (η Κάλας δεν ήταν που «σκορπίστηκε» στο Αιγαίο;)
Αυτό το τριήμερο επιχείρησα να διαχυθώ ως τέφρα στο δίκτυο. Με έναν ανάξιο λόγου, τρόπο. Ως δείγμα παρακμής. Παρακμής, και στην ηθική και στο κοινό περί καλού γούστου, αίσθημα. Δεν κατάφερα όμως να διαχυθώ ως τέφρα με όχημα τους ψηφιακούς ανέμους, διότι δεν είχα φροντίσει προηγουμένως τουλάχιστον να αποτεφρωθώ αξιοπρεπώς. Το αποτέλεσμα ήταν να υποστώ μια άνευ προηγουμένου , ήττα.
Λυπάμαι. Τη στάχτη μου, (εμένα δηλαδή), δεν την πήρε ο άνεμος, παρά την πετάξαν στα σκουπίδια. Ποια σκουπίδια δηλαδή; Πολύ χειρότερα. Την πετάξαν στον υπόνομο μες στα σκατά. Με ρίξαν στη λεκάνη της τουαλέτας, και τραβήξανε και το καζανάκι.
Η όλη κατάσταση αναμφιβόλως έχει κάτι από τον συμβολισμό που λέγαμε στην αρχή. Αλλά ποιητική δεν τη λες, επ΄ουδενί.
Ευχαριστώ.

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Wellcome στον χώρο (παγκόσμιο ιστό) του τέλειου ιδεαλισμού !
Ο Πλάτωνας θα κρυφογελάει απ' εκεί που βρίσκεται.

kostis-b είπε...

καλώς σε βρήκα,
ο υλιστής.

Ανώνυμος είπε...

Μα το κείμενό σου βρίθει ιδεαλιστικών αναζητήσεων , σ' έναν κόσμο virtual (τύπου matrix)πραγματικότητας. Ή μήπως αυτό συνειδητοποίησες στην τελευταία παράγραφο ;

kostis-b είπε...

Για να το λες εσύ, κάτι θα ξέρεις.
Βρίσκομαι άραγε πάλι μπροστά στην αναζήτηση της εσωτερικής μου τοπογραφίας;
Μάλλον και δεν φοβάμαι να το παραδεχτώ.
Έχω όμως μια βεβαιότητα, για να πορεύομαι.
Στο βάθος του τοπίου, κάπου εκεί, στον δύοντα ήλιό μου, υπάρχει η βεβαιότητα ότι έχω ανάγκη τους άλλους.

(Για τις τελείες, τα κόμματα, τα σημεία στίξης γενικά δεν δίνω δεκάρα,παραχωρώ το δικαίωμα να τα βάλουν οι άλλοι όπως θέλουν. Ειδαλλίως θαρρώ ότι θα μαι οριστικά χαμένος )

Spy είπε...

Αγαπητέ κύριε,
χαλασμένο ταραμά σας έδωκαν;
Τι κρίση αυτομαστιγώματος ήταν αυτή;

(κι αυτό με τα σημεία στίξης που είπατε τώρα δα, πολύ με στενοχώρησε... δεν θεωρείτε πως είναι πολύ γλυκιές και χαριτωμένες πιτσιλιές, πάνω σε άχαρους τοίχους λέξεων;)

diva είπε...

Σε μένα αρέσουν τα ξεκάθαρα κείμενα για τα σημεία στίξης.


[να περιμένουμε και εξαλλοσύνες 3;]

harry είπε...

αξιότιμε κύριε spy,

λέτε να έφταιγε ο ταραμάς;
Μπορεί. Κάθε φιλότιμη προσπάθεια διαλεύκανσης είναι ευπρόσδεκτη, στο βαθμό που φωτίζει έστω και ένα μικρό μέρος της όλης κατάστασης.
Πάντως αν πρόκειται για αυτομαστίγωμα είναι ξεκάθαρο τί συμβαίνει.Υποθέτω ότι καταφεύγω σ΄αυτό διότι αδυνατώ να μαστιγώσω οποιονδήποτε άλλον.

Με τα σημεία στίξης δεν θα ασχοληθώ άλλο στο μέλλον.
Κάποτε θυμάμαι μου άρεσε η υποδιαστολή, , της οποίας κρατάω μούτρα, που αποχώρησε έτσι δίχως ένα γειά από την νεοελληνική στίξη και το σύγχρονο τονισμό.
Θυμάστε το Ντίνο Χριστιανόπουλο που συμβούλευαι: "μην καταργείτε την υποδιαστολή κάτω από το ωμέγα (ω), την μοναδική ασέλγεια του αλφαβήτου μας."

harry είπε...

diva,
ωραία εξήγηση

Για τη συνέχεια περιμένω και θα αποφασίσω.

Spy είπε...

Και βέβαια τον θυμάμαι.
Αλλά θα συμφωνήσω και με την diVa.

Επιτρέψτε μου.

kostis-b είπε...

spy,

με χαρά διαπιστώνω πως μέσες-άκρες όλοι συμφωνούμε εδώ μέσα.

diva είπε...

εγώ σπάνια συμφωνώ μαζί μου/αλλά ως γνωστόν εγώ έχω πάντα δίκιο

[άντε..δώρο]

kostis-b είπε...

diva,
εντάξει έχετε δίκιο,
αλλά γιατί δεν κάνετε και μια προσπάθεια να σας καταλάβετε.
:-)))

Nomad είπε...

Μπα, εγω θα διαφωνήσω.
Απλα δεν θυμαμαι πια με τι.

Α ναι, με τη λεκάνη. Κι αυτή σε θαλασσα καταλήγει. Και τι ποιητικότερο απο ενα αναβαθμισθέν σε ψαροτροφή σκατό;

(οκ, δεν την παλευω σήμερα, χαιρετώ)

kostis-b είπε...

nomad,

μην νομίζετε ότι δεν την σκέφτηκα και αυτή τη λύση διάχυσης,
στην περιοχή μας όμως διαθέτουμε κεντρική βιολογική διαχείριση λυμάτων.
Ως εκ τούτου, δυστυχώς, θα μείνω εγκλωβιζμένος ατέρμονα, στην δεξαμενή λυματολάσπης. Το ανοιχτό πέλαγος του δικτύου θα παραμείνει ένα όνειρο.

Ανώνυμος είπε...

εσένα δεν θα σε αποτεφρώσουμε, θα σε ταριχεύσουμε

Ανώνυμος είπε...

Κωστή, θέλω κι εγώ να σε ταριχεύσουμε. Έχει δίκιο ο κύριος Μοίρης.

Nomad είπε...

Και γιατι βρε παιδιά να μην τον βάλουμε σε ένα βάζο με φορμόλη, να τον βλεπουμε κιόλας;

kostis-b είπε...

ΚΚΜοίρη,
hdd345f,
nomad,

συγνώμην κιόλας που επεμβαίνω,
αλλά θα παρακαλούσα, όποια πρόταση και αν προκριθεί τελικά,
ει δυνατόν,
να τηρηθούν οι ανάλογες παραδόσεις, και να εφαρμοστεί το αρμόζον απαραίτητο τελετουργικό.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.