Οι εικόνες αυτές βρίσκονται στο κέντρο μιας τραγωδίας.
Συγχρόνως όμως αποδεικνύουν ότι η προσήλωση σε μελλοντικούς
στόχους,και η επιμονή σ΄ ένα «τίμιο» και σωστά σχεδιασμένο
project, δύνανται να υπερκεράσουν κάθε επιπλοκή και να
παρακάμψουν κάθε εμπόδιο, δίνοντας απαντήσεις, και δείχνοντας
τον δρόμο, στις αιτιάσεις γενεών και γενεών πεινασμένων.
Η γαστροπλαστική, ως δυναμικός τομέας της αγγειοπλαστικής,
αλλά και ως εφαρμοσμένο επιστημονικό πεδίο, αφορά ένα σημαντικό
μέρος της κοινωνίας. Παράλληλα, η θεωρητική σκευή της,
μεταφέρει και προάγει ένα ευρύ φάσμα γνώσεων, τόσο στο πεδίο
της μελέτης των υλικών κατασκευής μιας γάστρας, όσο και στην
πρόοδο των πολιτισμικών και ανθρωπιστικών σπουδών της ζωοτροφίας.
Εδώ η οπτική του γαστροπλάστη (Γιάννη), εστίαζε κατ΄αρχήν
στην εύληπτη απ΄τον καθένα, νοηματική σαφήνεια του εγχειρήματος.
Μια γάστρα ικανών διαστάσεων,ώστε να φιλοξενεί και να εξυπηρετεί
τις ανάγκες μαγειρέματος, ενός ζώου βάρους, εως και δώδεκα κιλών,
σε συνθήκες υπαίθρου, δίχως τις ευκολίες μιας επαγγελματικής
κουζίνας σύγχρονου εστιατορίου.
Επί δύο και πλέον έτη, αναμοχλεύτηκε η πιερική γη,
(Όλυμπος και Πιέρια Όρη),ώστε να βρεθεί το κατάλληλο χώμα.
Συγχρόνως «έτρεχε» και η έρευνα για υάλωμα(εσωτερικό επίχρισμα)
ανθεκτικό και ελεύθερο του βλαβερού μολύβδου.
Αφού οι σωστές προϋποθέσεις των υλικών εξασφαλίστηκαν,
ο δημιουργός μέσα από έναν γόνιμο διάλογο με γνωστούς πτωματοφάγους,
και κυρίως σε συνεργασία με τον γνωστό πρωτεΐνομάχο-κοπαδοκτόνο
Θανάση, προχώρησε στην κυρίως ειπείν γαστροπλαστική διαδικασία.
Μέρες και νύχτες σχεδιαστικών, στατικών και θερμοδυναμικών
μελετών χρειάστηκαν. Τα πρώτα σχέδια προέβλεπαν γάστρα
ακτίνας κύκλου 60 εκατοστών. Ήτοι, 120 εκατοστά διάμετρο!
Οι πρώτες αγωνιώδεις πειραματικές εφαρμογές έδειξαν πως αυτές
οι διαστάσεις μπορεί να αποδειχθούν καταστροφικές
για το όλο εγχείρημα.
«…είναι σε θέση άραγε, ένα σχεδόν τετραγωνικό μέτρο πηλού,
κοιλοκωνικού σχήματος, να αντέξει, απ΄τη μια,
το βάρος 10 εως 15 κιλών μάζας υλικού, και απ΄την άλλη,
το ανομολόγητο μένος 20 εως 25 πεινασμένων σαρκοβόρων ενηλίκων…»
Τέτοια βασανιστικά ερωτήματα ταλάνιζαν τους εμπλεκόμενους.
Οι δοκιμές υπέδειξαν: «Όχι!».
Ποιώντας την ανάγκη φιλότιμο, οι ευγενείς ερευνητές
περιορίστηκαν στις διαστάσεις των 80 εκατοστών διαμέτρου
και 11 χιλιογράμμων μάζας ψημένου πηλού.
Μετά τα τελευταία test αντοχής όλα ήταν έτοιμα.
Η τραγωδία της θυσίας του νεαρού κατσικιού πλέχτηκε
στο γνωστό αμπέλι,πλάι στην γνωστή καρυδιά,
(τί έχει δει κι αυτήν η δόλια) φρικώδες θέατρο πολλαπλών
τέτοιων ανηλεών επιχειρήσεων σκαιού σαρκοβορισμού.
Το τεμαχισμένο ερίφιο, (μετα της άμοιρης κεφαλής του)
αντιστάθηκε ηρωικά επί επταώρου ήπιου και σιγανού μαγειρέματος,
εως που υπέκυψε,όχι μόνο στις ταλαιπωρίες και στην μεγάλη
θερμοχωρητικότητα του πηλού, αλλά και στα δίκαια αιτήματα
των επίλεκτων μοβόρων εστιαζόμενων.
(Αφιερωμένο στον καρβουνιάρη καθώς και στο σύνολο της ολομέλειας)
14 σχόλια:
Σας παρακαλώ, κι εγω της αντίστασης είμαι, αλλά φωνάξτε με [να υπερασπιστώ τα δόλια κρεμμυδάκια] την επόμενη φορά!
:)
(αφήστε δε που οι φωτές αυτές έπρεπε να απαγορεύονται, προσβάλουν το κοινό περί πείνας αίσθημα)
Αγαπητέ nomad,
όσο πάλευα με τον αναθεματισμένο
επεξεργαστή για να συμμορφώσω το ποστ, σεις σχολιάσατε εμπνευσμένα.
Δυστυχώς όμως οφείλω και πρέπει να ομολογήσω πως (και ντρέπομαι για αυτό) ούτε γω παρέστην, παρ ότι εκλήθην, λόγω άλλων υποχρεώσεων. Αντ΄αυτού μου εστάλη για σχολιασμό το φωτογραφικό υλικό. Καθ΄ότι από καιρό ενήμερος της ανάπτυξης του προγράμματος "η μητέρα όλων των γαστρών".
υγ1
Είδατε πόσο δημιουργικοί είμαστε
δω στα βόρεια βιλαέτια.
υγ2
Κρατάω τη γραμμή ανοιχτή ώστε να κληθείτε στην επόμενη εφαρμογή.
Να αξιωθούμε να μαζευτούμε -επιτέλους- κάτω από έναν παχύ ίσκιο να συμφάγομεν!!
----------
Κωστή, ο νομάδας νομίζω πως πληρεί τις προϋποθέσεις για να γίνει μέλος της Ολομέλειας. Να του στείλω τους κανονισμούς να προετοιμάζεται; Μην ψάχνει τελευταία στιγμή για κόκκινο βρακί!
Είθε.
-----
Και γω έτσι νομίζω.
Στείλτου τους κανονισμούς, αλλά μην τον τρομάξουμε κιόλας νομάδα άνθρωπο. Μήπως τούτη τη φορά να χαλαρώσουμε τον κανονισμό που αφορά στο βρακί.
Να μπορεί, φερ ειπείν, να επιλέξει
μωβ, λαχανί ή άλλο.
Μην ανησυχείτε καθόλου, εγω μόνο με τα κρεμμυδάκια θα ασχοληθώ. Η Αζίζα* είναι επι των βρακιών. Μια χαρά θα τα παμε, έχει και κόκκινα και λαχανί, ολα στρινγκ φυσικα.
:)
*η πιστή μου γκαμήλα
Θαυμάζω το θάρρος σας.
Νομίζω ότι είναι πολύ τολμηρό και επικίνδυνο να εκθέσει κάποιος το pet του, στο βεληνεκές των σαγονιών της ολομέλειας. :-)))
@Νομαδ, παιδί μου, αφού δεν ξέρετε γιατί δε ρωτάτε; Μετά θα είναι αργά!
:P
τα τραπεζώματα των Βίκινγκς ωχριούν μπρος στα δικά σας
τέτοια γάστρα-Κολοσσαίο δεν έχω ξαναδει
άειντε και του χρόνου
(μαζί με την Αζίζα , poor pet)
Ευχαριστούμε.
Την επόμενη φορά,είθε ο Θωρ κι ο Όντιν να οδηγήσουν και τα δικά σου βήματα γύρω απ΄τη γάστρα.
Ωχ ωχ... με το που άνοιξε ο καιρός, οι Επίλεκτες Μονάδες των Μοβόρων Πτωματοφάγων (ΕΜΟΠΤ) ξεχύθηκαν στις ραχούλες με νέα αυτοσχέδια όπλα και τεχνικές! Εύγε!
...και μη χειρότερα να λες.
Κύττα τώρα τι σου κάνει μια ολιγοήμερη αποχή από τις γάστρες του Blogging.
Η τραγωδία αγαπητέ είναι να λαβαίνεις ένα τέτοιο φωτογραφικό υλικό από μια τέτοια θυσία και να ξέρεις ότι δεν συμμετέχεις ...ενώ θα μπορούσες.
Έλαβα την αφιέρωση αλλά το e-περιστέρι καθυστέρησε στους σιτοβολώνες των ενδιάμεσων σταθμών.
Σας αγαπώ!
Σημείωση: Το θέμα του χρωματιστού στρινκακίου -αν έχει κάτι καλύτερο να διαθέσει ο συμμετέχων- μπορούμε να το δούμε με ανοικτό πνεύμα. Εξάλλου τι την έχουμε την φήμη ότι είμεθα της ...ανανεωτικής πτέρυγας;
Ομπρός λοιπόν της γης οι γαστροπλάστες κοπαδοκτόνοι... ομπρός... ομπρός!
Και μεις σας αγαπούμε.
Δημοσίευση σχολίου