Ζόμπε, πού πας..;

"Ο Ζόμπος εν Λιτοχώρι"
--------------------------
(Μονωδία-θρήνος επί τη δυστυχεί παρολύμπια πολύχνει) 
(Ήχος πλάγιος του Δευτέρου)

Αγέρωχος και αυστηρός τω τρόπω
αφίχθει ο Ζόμπος
εις εν Λιτοχώρι θώκω.

Κράτιστος, ύπουλος, φονίσκος και οργίλος
επεριπλέχθηκε εις την πόλη μας
αδήλως.

Τέσσερις μήνας κόβει βόλτες,
όλος ζόφος,
πολυορκώσιν τας οικείας
εν το σκότος.

Ω, πόλις,
πού νυν σου, η ευπρέπεια
το κάλλος, η ωραιώτις;
Ω, πόλις, ακορέστως εντρυφείς
στην "δολιότις".

Νυν, η κατήφεια επέπληξεν την πόλιν.
Θρηνεί και πέμπει κοπετούς
όλη η αγέλην.

Μοιραίως έφτασε το χτένι 
επί του κόμπου.
Ου γαρ, η όρεξις εξέλειπεν
του Ζόμπου.

Μασάει σκύλους, γιους,
όνους και αίγες,
και επιπροσθέτως
ατιμάζει τις κοπέλες.  

Περήφανα βλαστήματα, 
τρώγει νοικοκυραίων, 
της ερημώσεως βδέλυγμα,
ο "Ζόμπος των Ορέων"

Θρηνώ σε, πόλη μου λαμπρά
και κλαίω μετά φόβου
πώς έπεσες, πώς κύλησες,
στην αγκαλιά του Ζόμπου.

 (υπό Κωνσταντίνου διακόνου του Ευγενικού, 13ος αι.)