Σάββατο 24 Απριλίου 2010

ποιανού το σπίτι καίγεται vol.2

Ω! πόσο μας αρέσουν οι παρανοήσεις;
Οι παρανοήσεις μας, εσχάτως έχουν αποχαλινωθεί και αυτονομηθεί.
Οι παρανοήσεις μας, χρόνια τώρα, έχουν καταστεί το βαθύτερο και στοχαστικότερο συλλογικό μας βίωμα. Οι παρανοήσεις , ως τέτοιες, αποτελούν τα ¨τρανς¨ λιπαρά, τα υδρογονωμένα λίπη της ψυχοκοινωνικής μας διατροφής.
Οι άγιες παρανοήσεις μας, λειτουργούν ως θεματοφύλακες της συλλογικής ελαφρότητας και ανοησίας μας. Και συγχρόνως (όταν κάποιες στιγμές βρίσκουμε το κουράγιο να σηκώσουμε το χαλί και να κοιτάξουμε από κάτω) μας αποκαλύπτουν το μέτρο της κτηνωδίας μας. Οι οικονομικές σκοπιμότητες, μας προικίζουν με αλλεπάλληλες κρίσεις πανικού και με επιπλέον, κι άλλες, κι άλλες παρανοήσεις.
Η κορυφαία μας έσχατη παρανόηση είναι η εργαλειοποίηση του παντός προς δόξαν
της αυτοματοποιημένης λειτουργίας των γαμημένων αγορών.
Σας το λέω κι αν θέλετε με πιστεύετε: Οι αγορές τον παίρνουν!
Θα το ξαναπώ, και ας αποδειχτεί αυτή μου η φράση, η ακροτελεύτια παρανόηση του βίου μου: Οι αγορές τον παίρνουν!
Εκποιούμε, ξεπουλάμε πόντο πόντο τον ορθό λόγο, και ξεροψήνουμε τον ανθρώπινο πολιτισμό στη θράκα της μεταφυσικής των γαμημένων αγορών.
Η αποχαλινωμένη γλυκιά εκμετάλλευση κάθε ευκαιρίας, κάθε δυνατότητας,
για ανόητο ευδαιμονισμό (τηλεοπτικού τύπου), καίει το σπίτι μας. Το σπίτι της ψυχοκοινωνικής ισορροπίας μας. Χρόνια τώρα.
Και μεις αναρωτιόμαστε: ποιανού το σπίτι καίγεται, ποιανού μαντρί καπνίζει;
Με άλλα λόγια, όπως έλεγαν και οι γιαγιάδες μου: ¨Τα γλυκοφάγια, φέρνουν πικροχέσια.¨

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

το θέμα είναι - κάτι που οι γιαγιάδες δεν είχαν προβλέψει- αν ήρθε η ώρα να φάμε και χέσια

γλυκά ή πικρά, λίγη σημασία έχει

Κ.Κ.Μ.

kostis-b είπε...

... μας στρώνουν το τραπέζι.

Για να μη σου πω ότι κάποιοι από μας πρόλαβαν ήδη και σερβιριστήκαν.