Τρίτη 28 Απριλίου 2009

"ελβιέλες"

Το ευτυχές ενδεχόμενο να έρθεις αντιμέτωπος με μια αναπάντεχη ονειροπόληση, όπως τότε, (όταν ακόμα αυτό συχνά σου συνέβαινε) όλο και απομακρύνεται. Ή, μάλλον καλύτερα, αυτό το ενδεχόμενο μετατίθεται συνεχώς στο επέκεινα των πιο δύσβατων τύψεων, και ενσταλάζεται με εύθραυστες λέξεις, σταγόνα-σταγόνα, συλλαβή- συλλαβή, γράμμα-γράμμα, σε ένα μυστικό μπουντρούμι, για του οποίου την ύπαρξη όσο πιο πολύ βεβαιώνεσαι, τόσο περισσότερο με σιγουριά ξέρεις , ότι δεν θα το ανακαλύψεις ποτέ.
Ποδένεσαι με ιεροπρεπή τρόπο τις παλιές άσπρες «ελβιέλες» (μα που τις ξέθαψες;)
οι οποίες τότε παλιά, ορμήνευαν τα εφηβικά σου βήματα. Και βγαίνεις να καταδιώξεις μέχρι θανάτου, να προφτάσεις, να αιχμαλωτίσεις και να βασανίσεις , ότι σε έχει εγκαταλείψει. Ότι από καιρό σου έχει φύγει. Μπας και σου μαρτυρήσει την κρυψώνα του.
Μια επαρχιακή εφημερίδα σου ζήτησε ένα κείμενο με τον όρο να μην υπερβαίνει τις 250 λέξεις. Παρά το ευμετάβλητο των συναισθημάτων τους, τα κείμενά σου, δεν εννοούν τέτοιους περιορισμούς.
Εκτάκτως και αυτήν την Πέμπτη που έρχεται, σκέφτεσαι σοβαρά να επισκεφτείς το μουσείο που φιλοξενεί τον πίνακα, του οποίου χρόνια τώρα παλεύεις ως μετεωρολόγος, να εξηγήσεις τα καιρικά φαινόμενα. Κι ας εικονίζει αιώνες τώρα ένα διαρκές βροχερό φθινόπωρο.
Την Παρασκευή θα εισέλθεις στη γλυκιά θαλπωρή της τοπιογραφίας των γνώριμων πραγμάτων, και θα ταχθείς ανοικτά υπέρ, των ξαναμένων ακτών, των σταματημένων ρολογιών, των επαναφορτιζόμενων μοτέρ σούβλας τριών ταχυτήτων, των απρόσμενων απογευματινών ερώτων, του απέραντου ανοιχτού πελάγους των επαναλαμβανόμενων κατ΄ έτος αλλεπάλληλων πρωτομαγιών, των ευφάνταστων κομψών μυστηρίων που οι παρέες επινοούν. Οι παρέες, ποδεμένες τις «ελβιέλες» τους, θα πορεύονται, ελπίζοντας να συνυπάρξουν συμφιλιωμένες με το φως, εν ειρήνη. Πάντα βέβαια με την ρομαντική ψευδαίσθηση ότι ορίζουν τα βήματα τους.

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γεια και χαρά σου Κωστή.

kostis-b είπε...

Πάλι καλά που χαιρετιόμαστε, έστω και ντιτζιταλικώς, δια μέσω τούτου του βλογ.
hdd345f, σε αντιχαιρετώ θερμώς.
Διατελώ ειλικρινώς υμέτερος.

pendulum είπε...

Τουλάχιστον , τις φορούσαμε όχι από άποψη και καλά...τις λερώναμε στις αλάνες που χαζοπαίζαμε τα μήλα...
Τώρα , τα λερωμένα all star είναι must όπως προστάζουν οι τηλεοπτικές και μη celebrities. Σαν φωτοτυπίες περιφέρουμε τα πόδια μας.
καλημέρα:)

Ανώνυμος είπε...

Κωστή, ρίξε κι εδώ μια ματιά:
test drive

kostis-b είπε...

φιλτάτη pendulum,

ο παρακείμενος ετούτος τόπος,
φιλοδοξούσε εξ αρχής να ομοιάσει (Ή έστω να γειτνιάσει νοητώς) με τις ακαταπόνητες αλάνες του παιχνιδιού. Ως εκ τούτου είναι ο ενδεδειγμένος να φιλοξενήσει το σχόλιο σας.

kostis-b είπε...

hdd345f,

ωραίο.
Η δικιά μου, παλιό μοντέλο, εμφανίζει μικροτριγμούς μετά τις 6000 στροφές.

D6 είπε...

hdd345f,

an einai etoimoparadoto, xalali oi aerosakoi...

Ανώνυμος είπε...

@ D6, Το ζήτημα της διαθεσιμότητας είναι πολύ σοβαρό. Ξεκινάει από την παραγωγή και καταλήγει στην πίστωση. Κοντολογίς συμφωνούμε.

@ kostis-b, Μη το ζορίζεις για να μην ακούγεται. Χαλαρά. Με τις ελβιέλες σου :p

- Άσχετο - Θυμάσαι παλιά που λέγανε, πάρε Ιταλικό για να στρίβει, Γιαπωνέζικο για να μην καίει και γερμανικό για να μην τρίζει; Τίποτα από αυτά δεν ισχύει πια σήμερα. Συμφωνείς; Όλα στρίβουν όλα καίνε κι όλα τρίζουν . Έτσι πιστεύω. Ξέφυγα λίγο αλλά δεν πειράζει. Το Χνούδι με συμπαθεί και θα με συγχωρέσει. Κι εσύ το ίδιο. Είχα όρεξη για κουβέντα σήμερα. :-)

kostis-b είπε...

hdd345f,

είχες όρεξη για κουβέντα και εγώ έλειπα;;;

Κατά τα άλλα, συμφωνώ.
Η υπερδιόγκωση και ο κανιβαλισμός του τέρατος της αυτοκίνησης, καταβρόχθισε και τους μύθους της, και τον ρομαντισμό της.

kostis-b είπε...

Εσείς αγαπητέ/τη D6,
θα μου πείτε τελικά
από ποιό μέρος του Ολύμπου
χαζεύετε τα άστρα;

D6 είπε...

@ kostis-b,

xthes mou htan adynato na fantastw poso omorfh einai h selhnh panw apo to kastro tou platamwna. wstoso xazeuw ta ypoloipa astra kai apo thn perioxh ai-giannis. einai kai merika vevaia pou zoun anamesa mas. kai auta einai sigoura pio dyskolo na ta anagnwriseis...oxi omws kai akatorthwto.