Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

η οδύσσεια του αναγνώστη

Έσκυψε η κυρία να χαϊδέψει τρυφερά το nappa δέρμα του καθίσματος. Ο διακηρυκτικός , εως δημαγωγικός, λόγος των οπίσθιων της, δεν μου άφησε κανένα περιθώριο αντίδρασης Με αποστόμωσε. Η κατάσταση χειροτέρεψε όταν η δηλητηριώδης επίκυψη, τη συνδρομή του αποκαλυπτικού ανοίγματος του πουκαμίσου, μου φανέρωσε μια γλυκιά ελαφριά ασυμμετρία στο μπούστο, προς όφελος του αριστερού βυζιού.
«Σε μπεζ βγαίνει.;» με αιφνιδίασε στρέφοντας το κεφάλι προς το μέρος μου, δίχως να εγκαταλείψει στιγμή την βαθιά επίκυψη. Η τόσο κατανοητή και απλή ερώτησή της, μέσα στην ονειρική και παράξενη ατμόσφαιρα που σκόρπισε γύρω η μη-λεκτική διακήρυξη του σώματός της, μου φάνηκε φαρμακερά σαρκαστική. Προφανώς η σχεδόν ικετευτική αμηχανία μου, με ύφος: «έλεος! Λάβετε μια πιο όρθια θέση…»,
της έδωσε θάρρος να διευρύνει σαδιστικά, τον κύκλο των αποριών της και σε τεχνικά θέματα, εντρυφώντας βαθύτερα σε πιο εξειδικευμένα τεχνολογικά ζητήματα: «Γιατί στα πλευρικά πάνελ, στις πόρτες, καθώς και στο τιμόνι υπάρχει η ένδειξη SRS;»Παρόλο το διαμορφωθέν πνιγηρό κλίμα, αναδιπλώθηκα, και αντλώντας κουράγιο από τα πνευμόνια μου επιχείρησα να λύσω τις εύλογες απορίες της.
«Βεβαίως και διατίθεται και σε μπεζ δέρμα… το λογότυπο SRS υποδεικνύει τη θέση των αερόσακων, supplementary restraint system, συμπληρωματικό σύστημα συγκράτησης…» και έστρεψα το κεφάλι για ξεκάρφωμα σε μια καμένη λάμπα της ψευδοροφής, ώστε ν΄ αποφύγω περαιτέρω έκθεση στο ισχυρό μαγνητικό πεδίο των «αερόσακων» της.
«Είμαι γω επαγγελματίας ρε..; σκατά είμαι!» φώναξα εντός μου, μπας και με επαναφέρω στην τάξη και στην αρμόζουσα τετραγωνική λογική και πειθαρχεία του συμβούλου πωλήσεων.
Αι στο διάολο. Καλύτερα να αναζητώ το «θυελώδες», μόνος αγκαλιά με το πληκτρολόγιο. Σαν γνήσιος μαλάκας βλογερ. Ούτως ή άλλως μέσα από το ίδιο «καμίνι» διέρχομαι, είτε μιλώ με το στόμα είτε με τα πλήκτρα. Είναι η καταδίκη μου.
Δεν φέρω την παραμικρή ευθύνη για όσα ξεστομίζει το πληκτρολόγιο, ερήμην μου.
Η καταδίκη φταίει.
Για τούτο λοιπόν μου είναι πιο βολικό να επιστρέφω σ΄αυτό. (στο πληκτρολόγιο)
Που στο κάτω κάτω υπολείπεται ανησυχαστικών και δηλητηριωδών καμπυλών. Κάνω delete στο ατυχές (ευτυχές;) επεισόδιο, και εισέρχομαι στον γαλήνιο βυθό της LCD.
Φορέστε παρακαλώ τα κράνη.
Δεν προσπαθώ να παίξω άσκοπα με τις λέξεις. Αν πάψουν να με εξυπηρετούν, οποιαδήποτε στιγμή, τις παρατώ. Μου αρκεί τότε, να βλέπω και να ακούω.
Για την ώρα διαπιστώνω ότι, ποτέ δεν κατάφερα να διαλέξω ποια αισθητική «τάξη» των λέξεων και των φράσεων μου ταιριάζει. Μήπως αυτήν που η εντύπωση του ωραίου ξεπηδάει αβίαστα σαν δημώδες άσμα της τάβλας…και αναβλύζει σαν αρτεσιανό νερό; Αυτήν δηλαδή που χωρίς να είναι αποτέλεσμα υπολογισμών, αγγίζει το ωραίο, δίχως συντεταγμένους κανόνες αισθητικής, αλλά μόνο και μόνο κυνηγώντας το χρήσιμο;
Ή, η άλλη, η κάπως πιο εκλεκτιστική, που μελετάει εξαντλητικά τη φόρμα, και «μεταφράζει» τα όνειρα του τεχνίτη, ακολουθεί τάσεις, εγκαθιδρύει σχολές, με καλά κουρδισμένη την χρωματική της διαβάθμιση. Που απαιτεί συνειδητές επιλογές και πατάει σε εξαντλητικά μελετημένες δομές, έτσι ώστε καταλήγει στο τέλος να επιβάλει ως «ζητούμενο» όχι το «τι λες», αλλά το «πως το λες». Όχι το αποτέλεσμα, αλλά τη διαδικασία. Όχι το τέρμα, αλλά το δρόμο.
Δεν ξέρω.
Κι άντε, πες ότι ήξερα. Άντε πες, ότι κατάφερα και διάλεξα μια εκ των δύο οδών. Το ερώτημα που θα παραμένει , είναι γιατί τα αναφέρω όλα αυτά ο εμποροϋπάλληλος . Προφανώς διότι με απασχολούν. Και γιατί με απασχολούν; Άντε πάλι ερωτήματα δίχως απάντηση.
Μήπως διότι θέλω να κατασκευάζω «οράματα» με τη μεγαλύτερη δυνατή αληθοφάνεια, και ως εκ τούτου ψάχνω τον καταλληλότερο τρόπο να συμπαρασύρω και άλλους στη σκοτεινή μου νύχτα, για να μην νοιώθω μόνος;
Ή, μήπως τα λέω έτσι , για να επιδεικνύω ακροβατικές λεκτικές δυνατότητες, μέσω του «λογισμικού προσομοίωσης επικοινωνίας» του ιστολογίου, μπας και καταφέρω να εντυπωσιάσω κάποιον; Μπας και «βγάλω» καμιά γκόμενα;
Πάλι δεν ξέρω.
Πιστεύω πάντως, ότι αν κάποιος μπορεί μέσω του λόγου να συγκροτεί και να συγκρατεί (έστω και υποτυπωδώς) τα θεμέλια μιας εφικτής πραγματικότητας (έστω και φανταστικής) δίχως να συρρικνώνει και να ταλαιπωρεί πολύ, τον άμοιρο και αδηφάγο αναγνώστη, τότε αναμφίβολα αυτό από μόνο του είναι κάτι.
Για να μην παρεξηγούμε, αυτά τα λέω κυρίως ως άμοιρος και αδηφάγος αναγνώστης και όχι ως κάτι άλλο.
Πριν προχωρήσω οφείλω να προειδοποιήσω το φιλοθεάμον κοινό, ότι αν κάποιος θέλει να ενημερωθεί σχετικά με τις καταστατικές αρχές της κριτικής σκέψης, και τις προτεραιότητες του σύγχρονου ηθικού στοχασμού, καλά θα κάνει να σταματήσει εδώ την ανάγνωση, και να ανατρέξει στα κατάλληλα και καθ΄ ύλην αρμόδια κλασικά αναγνώσματα. Εδώ χάνει το χρόνο του.
Η έκφραση με τις λέξεις (και όχι μόνο αυτή), όσο κι αν αποδεικνύεται φορές εξαγνιστική, ή άλλες φορές διασκεδαστική, ή ακόμα άλλοτε απλώς βολική για εκείνον που την ασκεί, δεν εξασφαλίζει απαραίτητα ότι θα ναι σαφής, λειτουργική και χρήσιμη, και για αυτόν που τη διαβάζει.
Όταν διαβάζεις είσαι ένας φιλοπερίεργος τύπος, ο οποίος ισορροπώντας όρθιος πάνω σε μια βάρκα, διαπλέεις ένα έλος με ενοχλητικά κουνούπια. (χώρια οι καλά κρυμμένοι κροκόδειλοι). Τώρα τρία τινά μπορούν να συμβούν. Ή που θα εξοκείλεις σε ξέρα , αποχωρώντας κουρασμένος και απογοητευμένος. Παρατώντας την ανάγνωση στη μέση. Ή, που θα συνεχίσεις, παρατηρώντας από απόσταση ασφαλείας πάντα, την πολυτάραχη και «λαχανιασμένη» περιπέτεια του αναγνώσματος. Μνημονεύοντας συγχρόνως εντός σου σιωπηλά, αποσπάσματα και ολόκληρα εδάφια από τη δική σου πολυτάραχη οδύσσεια πεποιθήσεων…
Ή που θα γίνεις πυρωμένη πέτρα στα χέρια του γραφέα. Θα γίνεις τα πολεμοφόδια του. Η κοφτερή αιχμή του.

Ότι και να σου συμβεί μην απορείς και μην τρομάζεις. Το γεγονός και μόνο ότι κατάφερες και έφτασες στο τέλος ετούτου δω του ποστ, είναι ένας ακόμα άθλος, της οδύσσειας σου.
Είσαι σε καλό δρόμο.

13 σχόλια:

Spy είπε...

Ωραία.
Κερδίζω κάτι;

kostis-b είπε...

Τί άλλο θα θέλατε αγαπητέ spy;
Δεν σας αρκεί το γεγονός ότι είστε σε καλό δρόμο; :-)

Spy είπε...

Ήλπιζα σε κανένα αυτοκίνητο, καμιά life-time συνδρομή, καμιά φριτέζα, κάτι... ξέρω 'γω;

kostis-b είπε...

Τώρα που το ξανασκέφτομαι...
έχετε δίκιο.

Αγαπητέ spy, βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω ότι στο εξής θα έχετε την τιμή να είσαστε κάτοχος ενός εισιτηρίου διαρκείας για όλα τα εντός έδρας ματς του ΠΑΟΚ στην θρυλική ΤΟΥΜΠΑ.

(Φαντάζομαι ότι τώρα πλέον νοιώθετε διακαιωμένος)

kostis-b είπε...

δικαιωμένος , ήθελα να πω

diva είπε...

αμ, η οδύσσεια της αναγνώστριας;

kostis-b είπε...

diva,

κι άντε, ο αναγνώστης κι η αναγνώστρια, μεγάλοι άνθρωποι είναι, θα τα κουτσοβολέψουν.
Το μικρό αναγνωστάκι σκέφτομαι εγώ, πώς θα τα βγάλει πέρα.

Nomad είπε...

Πρέπει να είχε βυζιά-(αναγνωστική) παράκρουση η κυρία. Και να τη λεγανε και Καλυψώ.

:)

kostis-b είπε...

nomad,

η Κίρκη ήταν και με μεταμόρφωσε σε γουρούνι.

Ανώνυμος είπε...

καλό δρόμο,κακό δρόμο, το θέμα είναι ότι ανέκαθεν μου άρεσε να χάνομαι στους δρόμους σου

Spy είπε...

Έκτακτα!
(άμα το πουλήσω στη μαύρη αγορά λέτε να πιάσω κανα δεκάευρω;)

kostis-b είπε...

κκμοίρης,

σε κάποιο σοκάκι θα σ΄ ανταμώσω,
δεν μπορεί...


spy,
μην κρίνεται εξ ιδίων... Η τούμπα δεν είναι καραισκάκη. Κρατάει υψηλή τιμή ακόμα και εν μέσω οικονομικής κρίσης. :-)

kostis-b είπε...

spy,
να σας προλάβω πριν με διορθώσετε,
το σωστό είναι: μην κρίνετε