Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009

το μέλλον

Δεν ανησυχώ καθόλου για το μέλλον μας. Δεν υπάρχει λόγος. Με την επιφύλαξη βέβαια για κάθε νόμιμο δικαίωμα χρήσης.
Όπως διαχέονται στο χώρο οι ομόκεντροι κύκλοι μιας μελωδίας που αγαπήσαμε,
έτσι προχωρά και το κυκλικό μονοπάτι της κοινής ιστορίας, που μας μέλλει να ζήσουμε.
Κακά τα ψέματα…την χρειάζομαι την προοπτική. Την χρειάζομαι για να μπορώ ελεύθερα να αναπολώ το μέλλον μας με νοσταλγία.

Υποφέρω, όπως όλοι μας, από βαριάς μορφής επιθυμίες. «Καραμπινάτη καλπάζουσα ακρατιοεπιθυμίαση» θα μπορούσε να διαγνώσει ένας καλός Ειδικός Επιθυμιολόγος. Αν υπήρχε τέτοιος.
Το κακό με τις επιθυμίες είναι ότι, απαιτούν αγωγή με μέλλον ευρέως φάσματος. Που θα έχει άμεσης δράσης αντιβιοτική ικανοποίηση. Αντενδείκνυται (το λέει ξεκάθαρα στις οδηγίες χρήσεως) η παραίτηση. Δεν μπορείς άλλωστε να είσαι παραιτημένος, όταν δεν ξέρεις από τι να παραιτηθείς.

Σαν τους ομόκεντρους κύκλους, λοιπόν, μιας μελωδίας, ξεδιπλώνονται οι επιθυμίες του μέλλοντος μας, (ή μήπως το μέλλον των επιθυμιών μας;), και μας εμπνέουν.
Μόλις προχθές θα ΄ταν , (έρμαιο των επιθυμιών μου, γαρ) που ενεπνεύσθην σφοδρό και ωραίο μέλλον. Το εμπνεύσθηκα , εν είδει οράματος, και στην απλή μόνο θέαση της ωραίας εικόνας των επιθυμιών μου. Το αποτέλεσμα ήταν, οικιοθελώς να αυνανισθώ νοητικώς. Ωραία περάσαμε όλοι μας, σ΄ αυτό το όραμα. Και εγώ και οι επιθυμίες μου.
«Τι ευτραφές μέλλον;» είπα. «Τι ζουμερές επιθυμίες;» εθαύμασα.
« Τι ευειδείς προοπτικές;» ξαναείπα, σε κατάσταση ακούσιας ρεύσης.

Μην κοιτάτε που καμιά φορά, θωρούμε το μέλλον μας, με μια ελεγχόμενη απαισιοδοξία. Δεν το κάνουμε για κανέναν άλλο λόγο, παρά μόνο για να του δίνουμε τη χαρά, (του μέλλοντος μας) να μας εκπλήσσει ευχάριστα με τις αναπάντεχες τροπές που παίρνει.
Το μέλλον γενικώς, μου είναι συμπαθές. Εάν τελικώς έρθει ως οφείλει, (διότι αλλιώς τι διάολο μέλλον είναι), και με την προϋπόθεση ότι θα είμαι και γω εκεί, θα το υποδεχτώ θερμώς. Δίχως μεμψιμοιρίες.


Το παρόν κειμενάκι ξεκίνησε να γράφεται μόνο του, το ξημέρωμα της Κυριακής στις 4 και 17 λεπτά, στον μεγάλο διάδρομο με τα παλιομοδίτικα μωσαϊκά της Νευροχειρουργικής κλινικής κάποιου άθλιου κρατικού νοσοκομείου. Το τροφοδότησαν, και τους ευχαριστώ για αυτό, οι ευγενικές μορφές των γαλήνιων μέσα στον λήθαργο τους, βαριά ασθενών. Καθώς τους έβλεπα από τις μισάνοιχτες πόρτες των θαλάμων, ήμουν σίγουρος ότι ονειρευόταν το μέλλον τους.

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αυτός ο επίλογος με κράτησε καθηλωμένο στην καρέκλα ένα πεντάλεπτο με τα τηλέφωνα να χτυπάνε και μένα να αδιαφορώ

ελπίζω πως δεν τηλεφωνούσε κάποιος από το μέλλον μου

τι έγραψες πάλι βρε μπαγάσα ;

Spy είπε...

Θα ήθελα να σας μιλήσω για το νοητικό σας masturbation, αλλά...

...γαμώ τους επιλόγους σας μέσα, γαμώ!



(με συγχωρείτε για τη γλώσσα, δεν το συνηθίζω)

kostis-b είπε...

κκμοιρης,
spy,

κοίτα τώρα που ο ένθετος επεξηγηματικός επίλογος,΄
επισκίασε το κυρίως ειπείν ποστ.
Αν τόξερα θα το αναρτούσα δίχως επίλογο.
Τώρα δεν θα μάθω ποτέ πώς θα λειτουργούσε χωρίς επίλογο. :-)

Nomad είπε...

Σταμάτησα να διαβάζω στο "δίχως μεμψιμοιρίες". Και ξαναρχισα απ την αρχή: "Δεν ανησυχώ καθόλου για το μελλον μας"

Διότι σκέφτηκα, αφου το μελλον θαρθει και δε χρειάζεται ανησυχία, τι να τον κανω τον επίλογο;

kostis-b είπε...

nomad,

είστε πραγματικά ένας αναγνώστης με ένστικτο.

Spy είπε...

Το ένθετο ειπείν ποστ ήταν απλώς μια καλοσχηματισμένη αφορμή για τον κυρίως επίλογο. Μην προσπαθείτε να μας ξεγελάσετε.

kostis-b είπε...

spy,

εντάξει, δεν θα το ξανακάνω.

diva είπε...

πόσα αγοράκια μαζεμένα:-)
τι καλά:-)
και το μέλλον να ζει στις βαλπούργειες νύχτες (και ημέρες- γιατί όχι;) μίας άκρατης επιθυμιοποίησης

[τι τραβάμε κι εμείς οι βλόγερς των επιλόγων και των υφ...]

kostis-b είπε...

diva,

αυτό το "επιθυμιο-ποίηση" πολύ καλό.Σας ζητώ την άδεια να το χρησιμοποιήσω, αν το χρειαστώ κάποια στιγμή.
(Οφείλω δε, να ομολογήσω ότι στο ευγενές σπορ των σύνθετων λέξεων είστε μια βιρτουόζα)

Η "Αγία Βαλπουργία Των Υστερόγραφων" να σας έχει καλά.