πίνεται παγωμένη*

Τα χρωματιστά νήματά τους μπλέχτηκαν κι έγιναν κουβάρι
με τις κρυφές γαστρικές επιθυμίες τους, γύρω απ΄ αυτό
το γόρδιο τραπέζι. Ξημερώνει κι ακόμα δεν κατέληξαν
αν είναι προνομιούχοι, ή υποψήφιοι αυτοεξόντωσης.
Το ρολόι του τοίχου, (τύπου "κούκου" ) σκορπάει τζάμπα χρόνο,
δω και κεί ανάρια.
Χρόνο διαθέσιμο για κάθε είδους χρήση και εκμετάλλευση…
Χρόνο, χάριν της καλοτάξιδης αγρύπνιας τους.
Χρόνο, χάριν και του τελευταίου τους,
αμυδρού ψήγματος χαμένου ονείρου.
Ο πάσα εις μετέωρος σκακιστής τώρα, μπρος στις γεμάτες,ή άδειες,
ή μισοάδειες φιάλες-στρατιωτάκια, σκέφτεται την επόμενη
κίνηση. Και αλήθεια, προτιμά να θυσιάσει τη βασίλισσα,
προκειμένου να εξασφαλίσει και να επεκτείνει στο διηνεκές
τούτη την ανοικονόμητη μεθυσμένη θερινή παρτίδα.
Αν πρέπει πάντως κάποιος να καταναλώνει τέτοιου
είδους, (απεχθείς στους γευσιγνώστες) ουσίες, όπως η θρυλική
μαλαματίνα, καλό είναι να το κάνει με τον σωστό τρόπο:
α) «πίνεται παγωμένη» όπως σοφά παρακινεί το λογότυπο της ετικέτας
β) ποτέ ξεροσφύρι… πάντα τη συνοδεία ιστοριών.


(*)για να πυκνώσω λίγο το, έτσι κι αλλιώς, αραιό ποστάρισμα