Συμβουλαί προς νέους ψηφοσυλλέκτες.

Η σύγχρονη ψηφοσυλλεκτική – σταυροαλιευτική
δεν έχει καταφέρει μέχρι τούδε να αναπτύξει μια ξεκάθαρα
διατυπωμένη και δομημένη μέθοδο καλλιέργειας,
ανάπτυξης και συλλογής ψήφων, καθώς και κατάταξης,
ταυτοποίησης και αλίευσης τελικά, των πολύτιμων
για τον ψηφοσυλλέκτη, σταυρών προτίμησης.
Ο δυστυχής ψηφοσυλλέκτης παραπαίει και πελαγοδρομεί
σε έναν ωκεανό απροσδιόριστων ψήφων και σταυρών
ως προς την υφή, το είδος, και την διαθεσιμότητα.
Δυστυχώς δεν υπάρχει ουδένας γενικός κανόνας
διάκρισης των ψήφων. Παρ΄ ότι ο προσδιορισμός
και η ταυτοποίηση των «ειδών» των ψήφων,
κρίνεται ως το κρισιμότερο σημείο κατά την διαδικασία
συλλογής τους, η «γενική θεωρεία των ψήφων»
βρίσκεται ακόμη εις εμβρυακό στάδιο και δεν ηδυνήθει
ακόμα να εισαγάγει μια ασφαλή μέθοδο ταυτοποίησης τους.
Οι ψήφοι, εν γένει, είναι αυτοφυείς.
Οι φήμες και οι δοξασίες περί της δυνατότητας συστηματικής
καλλιέργειας τους, ουδόλως ευσταθούν ,
και ενίοτε αποπροσανατολίζουν τον προαλειφόμενο
«ψηφοσυλλέκτη». Ο επίδοξος νεός ψηφοθήρας πρέπει
αρχικά να κατανοήσει ( και να σταθεί με προσοχή
σε αυτό το σημείο), ότι συχνά οι προσπάθειες
ομογενοποίησης, αποξήρανσης, αποθήκευσης,
κονσερβοποίησης των ψήφων, αποδεικνύονται
εξαιρετικά επιβλαβείς, διότι παράγουν ισχυρές τοξίνες.
Παρότι, οι παραδοσιακοί-εμπειρικοί ψηφοσυλλέκτες
συχνά συμβουλεύουν: «…μάζευε κι ας είν΄ και ρόγες…»,
οι διάφορες σύγχρονες θεωρίες συλλογής ,
( οι οποίες αισιοδοξούμε στο μέλλον να αποτελέσουν
έναν αυτόνομο και ολοκληρωμένο επιστημονικό κλάδο),
τονίζουν εμφατικά και συμφωνούν εν γένει,
στην ανάγκη εστίασης στο ζήτημα της φρεσκάδας
των ψήφων, κατόπιν προσεκτικής και επιμελούς
παρατήρησης των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους.
Δεδομένης, λοιπόν της αδυναμίας άντλησης
σταχυολογημένων συμβουλών- πληροφοριών ,
λόγω έλλειψης σχετικής βιβλιογραφίας,
η απόκτηση γνώσης μέσω της παρατήρησης των
ιδιαίτερων χαρακτηριστικών και της συμπεριφοράς των,
αποτελεί την μόνη εγγύηση και προϋπόθεση
για την ασφαλή αναγνώριση του κάθε είδους ψήφου,
την κατάταξη του, και εν τέλει την τοποθέτηση του
εις την «μερίδα» μας.
Η μέθοδος ελέγχου και συλλογής
δια της «εις άτοπον απαγωγής δια της διαβολής»
(γνωστή και παλαιά) προσφέρει μια σχετικά ασφαλή
βεβαιότητα κατά την διαδικασία συλλογής.
Πρέπει όμως να εφαρμοσθεί προσεκτικά και με
ιδιαίτερη τεχνική δεξιότητα.
Λέει, φερ΄ειπείν, ο ψηφοσυλλέκτης απευθυνόμενος
στον υποψήφιο «ψήφο»:
«Ποιόν θα ψηφίσεις ; Αυτόν τον μαλάκα.;
ή μήπως θα ψηφίσεις τον άλλο τον ανόητο;».
Διαβάλλοντας ευσχήμως τους άλλους ψηφοσυλλέκτες,
χωρίς να αναφερθεί εκτενώς στην δικιά του συλλεκτική
προσπάθεια, οδηγεί εμμέσως πλήν σαφώς
τον «φέροντα ψήφο»(ψηφοφόρο) στην μοναδική
σωστή λύση. Τον εαυτό του. Εάν η ανταπόκριση του
«ψήφου» είναι θετική, ημπορεί ο ψηφοθήρ καταρχήν
να είναι ευτυχής. Διότι έθεσε ένα εύφορο πλαίσιο
διαπραγματεύσεων. Εάν είναι αρνητική
(π.χ. δηλώσει, ο φέρων την ψήφο, ευθαρσώς,
ότι θα πέσει στην μερίδα του μαλάκα) τότε
ο ψηφοσυλλέκτης πρέπει να σταθεί ψύχραιμος.
Μια αντιμετώπιση του είδους:
«…τέτοιος μαλάκας είσαι και συ,
τέτοιον μαλάκα θα ψηφίσεις» κρίνεται απαράδεκτη.
Αφ΄ενός διότι γκρεμίζει δια παντός τις
«γέφυρες επικοινωνίας», αφ΄ετέρου διότι δημιουργεί
ένταση στον ίδιο τον ψηφοσυλλέκτη,
δυσχεραίνοντας εξαιρετικά την δυνατότητα
αναστροφής του κλίματος,
δια της μεθόδου του «συναρμόζοντος οράματος»!
Το «συναρμόζον όραμα» (ω! τί μεθοδος)
κατά την εφαρμογή του, απαιτεί υψηλή τεχνική
κατάρτιση και καθαρό μυαλό.
Αρχίζει δηλαδή ο ψηφοσυλλέκτης, εκθέτοντας
τα όνειρα του για ένα καλύτερο μέλλον, σύμφωνα
με τις προηγουμένως ιχνηλατιμένες απόψεις
του υποψηφίου «ψήφου». Όπως δηλαδή αυτές
ανιχνεύθηκαν κατά την προεργασία παρατήρησης.
Εάν, για παράδειγμα, ο «ψήφος» εμφορείται
από απόψεις «ευρωπαϊσμού» και «εκσυγχρονισμού»
οι τυχαίες δήθεν αναφορές σε έννοιες όπως ΟΝΕ,
Ευρωπαϊκή Συνταγματική χάρτα κτλ,
ημπορούν να φέρουν εξαιρετικά αποτελέσματα.
Ή, φερ΄ ειπείν, εάν η προεργασία έχει δείξει πως
αι λαγνορθόδοξαι και υπερπατριωτικαί έννοιαι
γαργαλάνε την αυταρέσκεια του «ψήφου», τότε,
τρυφερές αναφορές εις τον έκπτωτο βασιλέα,
ή στον ειδεχθή κουμμουνιστοσυμμοριτισμόν
ηδύναται να αποδειχθούν επιτυχείς.
Ετέρα αποτελεσματική μέθοδος προσέγγισης
και προσεταιρισμού του «ψήφου» είναι η κλασσική
«πίπτω επί του φιλοτίμου». Παραδείγματα εφαρμογής:
«Εμείς ρε μαλάκα, που κάναμε τόσους αγώνες μαζί»
ή «…που φάγαμε τη Γυάρο με το κουτάλι»,
«που ήπιαμε ουίσκια με τον κουβά…»,
«που σπάσαμε τόσα κουμμούνια στο ξύλο»
«…που πήγαμε στη Βανδή με τα γκομενάκια».
Η αποτελεσματικότητα της μεθόδου είναι
αυταπόδεικτη και δεν χρειάζεται περαιτέρω εξηγήσεις.

Όποια μέθοδο και αν επιλέξει ο ψηφοσυλλέκτης
πρέπει να έχει υπόψη του ότι, τα χαρακτηριστικά
των ψήφων σε αρκετές περιπτώσεις μεταβάλλονται,
στα διάφορα στάδια ανάπτυξης τους.
(Παραδείγματος χάριν: η άρτι ενηλικιωθήσα θυγάτηρ του
ψηφοφόρου, φιλοδοξεί να γίνει αγροφύλαξ. Πεδίο άγρας
οικογενειακών ψήφων ανοίγεται πλέον μπρος στον
έμπειρο και υποψιασμένο ψηφοθήρα.)

Μόνο με προσεκτική μικροσκοπική εξέταση
των «ψήφων» και του οικογενειακού ιστορικού,
μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα είδη τους,
την φρεσκάδα τους, τον βαθμό ωρίμανσης τους,
ώστε να επιταχύνουμε τις διαδικασίες συλλογής
και επιτυχούς πρόσδεσης στην κατεύθυνση που επιθυμούμε.

Ως τελευταία παρατήρηση θα ήθελα να επισημάνω πως
η δυνατότητα ευέλικτης μεταπήδησης των συλλεκτών
από την μια μέθοδο στην άλλη, κατά βούληση,
και σύμφωνα με το διαμορφωθέν κλίμα είναι μια
εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση,
για μια επιτυχημένη «συλλογή».
Εάν , φερ ειπείν , μετερχόμενος την μέθοδο
του «συναρμόζοντος οράματος» δηλώσει ο συλλέκτης:
«…όλοι μαζί θα πορευτούμε και σ΄αυτήν την νέα τετραετία
στην οδό του νοικοκυρέματος και της σοφής και
διαφανούς διαχείρισης του δημοσίου χρήματος…»
και η αντίδραση του «ψήφου» είναι:
«…τι παπαριές είναι αυτές που λες μαλάκα..;
όλοι για μια καλή αρπαχτή ψαχνόμαστε …»
Τότε ο ψηφοθήρας ημπορεί να διασκεδάσει
τις κακές εντυπώσεις, μεταπηδώντας στην μέθοδο
«πίπτω επί του φιλοτίμου» , λέγοντας :
«…ε καλά ρε μαλάκα…
λέμε και καμιά μαλακία για να περνάει η ώρα!».