Μένει μονάχα να διερωτηθούμε αν τυχόν υπάρχει
κάποια σημαντικότερη «σημασία»,
που να μας υπαγορεύει ρητά να «το» προσπεράσουμε
και να πάμε παραπέρα.
Κι αυτήν όμως η μετάθεση της προοπτικής μας,
έστω κι αν γίνεται για να διαπιστώσουμε τα όρια μας,
μας υπενθυμίζει και μας φέρνει πιο κοντά στο άυλο υλικό
του οντολογικού «κενού», και στο μονίμως αναπάντητο
ερώτημα των κοριτσίστικων λευκωμάτων: Τι εστί Έρως;
5 σχόλια:
"Έρως εστί βάρκα φουσκωτή" ενθυμούμε, όχι δίχως να συγκινηθώ (ακόμη και σήμερα, 25 ολόκληρα χρόνια μετά), την απάντηση που είχε δώσει σε σχετική ερώτηση, ο πρώτος μου μεγάλος έρωτας, στο λεύκωμα μιας συμμαθήτριάς μας, σφραγίζοντας τοιουτοτρόπως το εισιτήριο και αποπλέοντας από το λιμάνι της άγουρης (αλλά πολλά υποσχόμενης-κατ' εμέ) σχέσης μας, αφήνοντάς με μόνο κι έρημο, παρέα με τους γλάρους και τους παφλασμούς των κυμάτων στην αποβάθρα των προεφηβικών ονειρώξεών μου.
Δύο χρόνια μου πήρε να συνέλθω.
Εγώ ειμί το "ανώνυμο"...
...Καλημέρα.
Όταν σε μια κρίση απίστευτης και ηλίθιας ματαιοδοξίας, πριν την επέμβαση, έκλαιγα στην προοπτική της ουλής που θα αυλάκωνε το μπούστο μου (ναι, αυτό με ανησυχούσε περισσότερο από την έκβαση και την πρόγνωση της εγχείρησης...), ο καλός μου μου είπε: "Ξέρεις, πάντα ήθελα να σου ζητήσω να κάνεις μιαν ουλή στο στήθος, αλλά ντρεπόμουν".
Νομίζω, κύριοι, πως αυτό είναι έρως!
Από πίτα που την καίει άλλος τί σε μέλλει κι αν δεν την τρως;
Γαστροσόφι!
Το μηδέν και το άπειρο . Η ζωή εν τάφω .
Δημοσίευση σχολίου