ο κήπος του Επίκουρου

Ωραία βροχή. Δεν θα χρειαστεί να ποτίσω το μπαξέ το σαββατοκύριακο. Και θα εξοικονομήσω χρόνο για να ξεβοτανίσω. Ίσως μάλιστα, βρω και επιπλέον χρόνο για μπύρες. Τελικά αυτά που μας ταξιδεύουν στον χρόνο, είναι αυτά τα ασήμαντα τα οποία δεν γνωρίζουμε καλά καλά τι ακριβώς είναι. Απροσδιόριστης προέλευσης, ασήμαντες αγριάδες και ταπεινά βοτάνια, που κινούν την προσωπική μας ιστορία. Όσο και αν σε συγκλονίζουν οι άδικες τύχες του κόσμου, δεν συγκρίνονται με την ιερή ηφαίστεια οργή που ξεπηδά όταν σου λυθεί το κορδόνι τρέχοντας να προλάβεις το τελευταίο βραδινό λεωφορείο. Όσο καλά κι αν κρυφτεί κανείς πίσω απ΄τα μεγάλα και τα σημαντικά, τα ασήμαντα θα τον βρουν, θα τον ξετρυπώσουν και θα επιχειρήσουν να τον πνίξουν. Όπως οι άνευ σημασίας αγριάδες και τα ανάξια λόγου άγνωστα βοτάνια, θέλουν να καταπνίξουν τις αριστοκρατικές μελιτζανιές, τις δημοφιλείς περήφανες ντοματιές, τις λυγερόκορμες φασολιές, τις περίτεχνες αγγουριές και τις καταξιωμένες κολοκυθιές. Το δίχως άλλο, αυτό που σε ταξιδεύει στον κόσμο, είναι αυτό το ασήμαντο που δεν ξέρεις καν τι ακριβώς είναι.
Όταν συνειδητοποιήσεις το, ως άνω, γεγονός, είσαι έτοιμος να εκτιμήσεις την αξία του να αφήνεσαι να σε συνεπαίρνει μια υπέροχη, ξεκουραστική και εποικοδομητική απουσία σκοπού. Εδώ δηλαδή, δεν μιλάμε για τον κήπο του kosti-b, μιλάμε για τον Κήπο του Επίκουρου.