Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

συμφόρηση

Απόλαυσε την αυθεντική γεύση της ελευθερίας για 30 και πλέον μέρες στις αμμουδιές και στα βραχάκια πλάι. Τώρα απολαμβάνει μια "πίττα γύρο" καρτερώντας στο ντόκο την αναχώρηση. Αναμφίβολα είναι μια ιδανικά χορταστική λύση για αναχωρούντες τουρίστες. Πολλώ δε μάλλον που η Θοδώρα καταβροχθίζει το "με απόλα" πρόχειρο δείπνο της, καθισμένη σε μια χοντρή σιδερένια δέστρα απ΄ αυτές που δένουν τους κάβους, ειδυλλιακά πλαισιωμένη από το ρόδινο χρώμα του νησιωτικού ηλιοβασιλέματος. Καθώς η μουστάρδα στάζει αργά στο deck του πολυκαιρισμένου τσιμεντένιου λιμενοβραχίονα, η Θοδώρα ήδη έχει νοερά αναχωρήσει. Και βέβαια έχει ήδη αρχίσει να παραχωρεί, σιγά σιγά, στων εποχών την αρχέγονη ρυθμιστική δικαιοδοσία, τις αντιφάσεις του Σεπτέμβρη που μόλις μπήκε. Πριν ακόμα το τελευταίο κομμάτι ντομάτας δροσίσει τον ουρανίσκο της από την έξαψη του κρεμμυδιού, έχει πλήρως εμπεδωμένη πλέον την ιστορική πραγματικότητα ότι, το θερινό αυγούστειο καθεστώς έχει τελεσίδικα καταρρεύσει για φέτος. Τόσο γύρω της, όσο και εντός της…
Τόσο γύρω από τον "γύρο" της, όσο και γύρω από όλη την επικράτεια της νήσου… Το ξέρει καλά…αυτός ο διαολοΣεπτέμβρης θα συνεγείρει και πάλι εντός του όμορφου κατσανόξανθου, από τον ήλιο και την αλμύρα, κρανίου της, πλήθος σκέψεων και συναισθημάτων τα οποία όπως πάντα τέτοια εποχή, είναι καταδικασμένα να μην καταλήγουν πουθενά. Τουλάχιστον θάχει παρηγοριά τις φρέσκες αναμνήσεις των διακοπών…Φέτος , επέτυχε αξιοσημείωτες επιδώσεις, και στον στίβο της διασκέδασης αλλά και στην αρένα του θερινού έρωτα. Και μάλιστα με αξιοπρόσεκτα μακροσκελή κατάλογο εραστών. Με ατέλειωτες διαδρομές στις παραλίες, με άφθονα λίτρα τεκίλας, με αλλεπάλληλες μυκητιάσεις και φωτοδερματίτιδες, με πολλά αντισταμινικά, υδροκορτιζόνες και βαζελίνες. Έτσι κι αυτήν… όπως ακριβώς όλοι οι αληθινοί υπηρέτες της πραγματικής τέχνης της ζωής.

Τώρα στο βαπόρι της επιστροφής, οι αμοιβαίες συνάφειες των τροχιών και η συντροφικότητα με τα άλλα μέλη της κοινότητας των θεραπόντων των διακοπών, που επέλεξαν το ίδιο βαπόρι, άρχισαν να ραγίζουν. Η ευτυχής και ανέμελη μοιρασιά του "κοινοβιακού" χώρου του καλοκαιριού, άρχισε να παραδίδει τη θέση της στις οργανικές αντιφάσεις και στα έμπεδα οξύμωρα της προστασίας του ιερού ιδιωτικού χώρου του καθενός. Το μυθολόγημα του αιώνιου θερινού χάπενινγκ, καθώς το βαπόρι αφήνει ξοπίσω άσπρα αφρισμένα ναυτικά μίλια, εκφυλίζεται και μεταπίπτει, αργά αλλά σταθερά, στην γνωστή έρπουσα και πριονωτή διάθεση του καθενός, για εύνομη και αυστηρή διευθέτηση του χρυσού καβουκιού του. Οι ανέμελοι γλάροι ξαναγίνονται περιδεή σκαθάρια.
Καθώς το ημισυμβατικό επιβατικό-οχηματαγωγό σκίζει τα πέλαγα, οι ώρες βαραίνουν στα βάθη του κρανίου της. Οι ώρες της Θοδώρας, εξαντλημένες σέρνονται στο κυλικείο του πλοίου. Σχεδόν δεν μπορούν να πάρουν τα πόδια τους. Ανάπηρες! Σαν χτυπημένες από βαρύτατη χωροχρονική ισχαιμία.
Είναι σίγουρή ότι δεν θα φτάσει ποτέ. Κάποιες στιγμές έχει την βεβαιότητα ότι το πλοίο δεν προχωρά. Μόνο μαρσάρει τις μηχανές του.
Θανάσιμα βαριεστημένη η Θοδώρα, παλεύει να περιορίσει στο ελάχιστο τις ζωτικές της λειτουργίες. Ίσα που να αναπνέει λιγάκι οξυγόνο. Παλεύει να περιορίσει το προσδόκιμο ζωής των αναπόφευκτα επερχόμενων σκέψεών της στο ελάχιστο. Ένα δευτερόλεπτο ανά σκέψη…ίσως και λιγότερο.

Σχεδόν τα είχε καταφέρει. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε. Είχε σχεδόν ναρκωθεί ξύπνια και δεν αντελήφθην η πτωχή ανυποψίαστη, ότι εδώ και ώρα μύρια μικρά ερωτηματικά ανεπαίσθητα συσσωρεύονται και στριμώχνονται στο κεφάλι της.
Η αμέλειά της αυτή, να αγνοήσει δηλαδή τις ικανότητες περιφερειακής ανασύνταξης και αναδίπλωσης των σκέψεων, την έφερε προ απροόπτου. Την έκανε να μην είναι σε θέση εγκαίρως να αξιολογήσει τις πιθανότητες μιας τέτοιας απευκταίας εξέλιξης. Μιας τέτοιας ύπουλης και αθρόας μάζωξης ερωτηματικών. Μιας αναπάντεχής επιδρομής, που ποιος ξέρει που μπορεί να οδηγήσει. Σε μια λαίλαπα άλυτων αδιεξόδων..; ίσως..;
Ή σε κάτι χειρότερο..; Θα δούμε.
Οι δανεικές ζεστές μέρες του Αυγούστου άρχισαν να ρευστοποιούνται με τοκογλυφικό επιτόκιο. Αίφνης, κάποια στιγμή μια αριστοτεχνική στρατηγική αναδίπλωση στις πυκνές γραμμές των ερωτηματικών, επέφερε ταραχή στην κοιλότητα του κρανίου της. Κάποιες φαινομενικά αναίτιες, αλλά ταχύτατες και δραματικές αλλαγές στην διάταξη του συνόλου των ερωτηματικών, προοιώνιζαν απειλητικά νέες εξελίξεις.

Εγκατέλειψε για τα καλά τον εκούσιο λήθαργο και προσπάθησε να αντιμετωπίσει το φλέγον ζήτημα των παρασιτικών ερωτηματικών που κάναν κατάληψη του μυαλού της. Τώρα τα χαζολογήματα, οι φράσεις κλισέ και οι συζητήσεις των διπλανών συνταξιδιωτών , ακουγόταν στ΄ αφτιά της όλο και πιο εκτυφλωτικά ανόητες, αδιάφορες και βαρετές. Την εμπόδιζαν να συγκεντρωθεί και να αφιερωθεί στη μάχη.

Ο τρελός πολεμικός χορός των ερωτηματικών λάμβανε πλέον ιλιγγιώδη ταχύτητα και αβάσταχτη ορμή. Ήταν σίγουρη ότι από στιγμή σε στιγμή θα έχανε εντελώς τον έλεγχο και θα ξερνούσε πάνω στην απέναντι ευτραφή κυρία ως που…
κάποια στιγμή, όπως τελειώνει ανακουφιστικά μια τρελή κούρσα ενός από αυτά τα ταχύτατα τρενάκια των λούνα-παρκ με τις επικίνδυνες εναέριες ¨λούπες¨, με τ΄ άντερα μπλεγμένα κουβάρι, ισορρόπησε ασταθώς.
Ένα πελώριο αγγλοσαξωνικό ερωτηματικό ? εγκαταστάθηκε στο απανοκαύκαλό της,
αντικαθιστώντας τα μύρια τρελά μικρά.
Αλλά και αυτήν η ολιγόλεπτη ελπίδα κατευνασμού του ηφαίστιου νου της, δεν θα κρατούσε για πολύ. Φεύ.
Το πελώριο ερωτηματικό άρχισε να τρίζει, να εκτίνεται, να στρεβλώνει, και να χτυπιέται σαν λαβωμένο φίδι, ως που κατέληξε να γίνει ένα, εξίσου πελώριο, θαυμαστικό ! Κατόπιν ακολούθησαν άλλα σημεία της στίξης. Ανεξέλεγκτα εναλλάσονταν ,τεράστια και αυτά. Πότε γινόταν δυό κατάμαυρες άνω-κάτω τελείες, σαν διπλοί πυροβολισμοί πάνω σε ξύλινη πόρτα. Πότε σκέτη τελεία, τρανή και δυσοίωνη, σαν κοσμική μελανή οπή . Πότε άνω τελεία. Υποδιαστολή, κόμμα, και ξανά τελείες όλων των ειδών. Η εναλλαγή των σημείων στίξης άρχισε να επιταχύνεται ιλιγγιωδώς. Η μέγγενη που γραπώθηκε στα μηνίγγιά της έσφιγγε ανελέητα. Η Θοδώρα ψύχραιμη δεν το έβαζε κάτω, και επέκτεινε γενναία το πεδίο της πάλης της. Ήξερε άλλωστε ότι στις μάχες για να νικήσεις, η δυσκολία έγκειται στο να καταφέρεις να υπερβείς και να καταχραστείς τους κανόνες της μάχης. Ήξερε ότι η κατάχρηση, είτε στον έρωτα, είτε στις τεκίλες, είτε στα σημεία στίξης, δεν αίρει το δικαίωμα χρήσης τους.
Όταν επιτέλους ξεπήδησε ελπιδοφόρα από τα ηχεία του καταστρώματος, η αναγγελία άφιξης στον λιμένα, και το πρώτο φωτεινό μήνυμα της αυγής έσκασε στον ορίζοντα, τα απόνερα του παροξυσμού πήραν να μαζεύονται. Τα αβαθή του μυαλού της κατέληξαν σε τρία ταπεινά και ανακουφιστικά αποσιωπητικά…
Και αποκοιμήθηκε.
Το επόμενο πρωί, εικοσιτέσσερεις ολόκληρες ώρες μετά, όταν ξύπνησε στο Γενικό Κρατικό την ενημέρωσαν ότι υπέστη ελαφρύ ισχαιμικό επεισόδιο στον δεξί μετωπιαίο λοβό. Φτηνά τη γλύτωσε.



(αφιερωμένο στα μπαλκόνια των kopoloso και ΚΚΜοίρη, τα οποία τόσο θερμά, αμφότερα, με φιλοξένησαν)

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

η χαρά όλη δική μας , δεν έχουν όλα τα μπαλκόνια τέτοιο προνόμιο

Κ.Κ.Μ.

Ανώνυμος είπε...

και εξαιρετικό κείμενο Κωστή

αποσυμφόρησε την εγκεφαλική μου κατατονία

Κ.Κ.Μ.

kopoloso είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με τον ΚΚΜ.
Και της 12ης αλλά και της 14ης Σεπτεμβρίου.

Ευχαριστούμε πολύ!

kostis-b είπε...

Κύριοι συνάδελφοι
και αγαπητοί φίλοι,
εμείς οφείλουμε να σας ευχαριστήσουμε για τις ευτυχισμένες μέρες της 4ης,5ης και 6ης Σεπτεμβρίου.
Η διεύθυνση του επιπόλαιου και δυσπροσαρμοστικού ετούτου ιστολογίου, σας ευχαριστεί για τον ¨σεφτέ¨ της 12ης, καθώς και των ευγενικών σχολίων 14ης και 15ης, ομού.
Η δε, 28η του αμέσως επόμενου μηνός, αδημονεί και πάντα ελπίζει.

(ελπίζω να τελειώσαμε με τους τίτλους έναρξης και τις ευχαριστίες και να μπούμε στο κυρίως ειπείν χειμερινό πρόγραμμα :-))

diva είπε...

σε reunion έπεσα...

kostis-b είπε...

ναι,
re-union suits