Σάββατο 20 Ιουνίου 2009

Κυριακή

Τις Κυριακές που αργεί η αγορά,
αργεί και το μυαλό μου.
Όλα αυτά που είναι μαζεμένα γύρω μου, δεν ξέρω τί να τα κάνω την Κυριακή.
Πολύ πρωί, όταν ακόμα αργά αργά ξεχειλίζει το φως της μέρας από τα χείλη του ορίζοντα, παρατηρώ με απόλυτη ησυχία και σεβασμό από το μπαλκόνι, δυο δεκαοχτούρες να ερωτοτροπούν λυσσαλέα πάνω στον ψηλό κέδρο του Λιβάνου της αυλής. «Ας είναι…» λέω, «νέα πουλιά…νέοι έρωτες…»
Αργότερα, όταν το πρωινό είναι πλέον όψιμο, τα τρυφερά ενσταντανέ των τουριστών μπρος στο σιντριβάνι της πλατείας μου προκαλούν ιερή ανατριχίλα. Και πίνω τον δεύτερο ανιχνευτικό μου καφέ.
Λίγο πριν το μεσημέρι, τα δικά μου τρυφερά ενσταντανέ με τα μπουκάλια της μπύρας στο τραπέζι, οδηγούν μοιραίως την μέρα σε έναν ύπουλο εκμαυλισμό. Kαι φέρνουν σκέψεις στο μυαλό μου διάφορες. Σκέψεις όπως: «…λες να πάσχω από συχνουρία..;»
Γι αυτό λέω, τις Κυριακές δεν ξέρω τι να τις κάνω.
Το εκδικητικό ξελόγιασμά τους με μετατρέπει σε πειθήνιο όργανό τους. Πιάνω τον μίτο, το πρωί της Κυριακής, από την αρχή. Και ως το απόγεμα, είμαι για τα καλά χαμένος στο λαβύρινθό της
.
Έτσι λοιπόν, κι αυτήν την Κυριακή που κοντοζυγώνει, μέσα στην γαλήνια σιωπή της γενικευμένης αργίας γύρω, θα σκάσει από νωρίς το κύμα των ετεροδημοτών και το βουητό των εκδρομοκεφτέδων του διημέρου.
Αχ, αυτοί οι ζηλωτές της «κυριακής-απόδρασης»… Αυτοί, οι ταγμένοι στην λάτρα του αγαπημένου τους Ι.Χ. με το λάστιχο του νερού και τον πλαστικό κουβά ανά χείρας… Αυτοί, οι ορκισμένοι μαχητές της πίστης, του κοντού πολύχρωμου σώβρακου και του εμφιαλωμένου νερού…Αχ , αυτοί…
Αυτοί θα ναι πάλι. Και θα ζητούν εξιλέωση, για το βαρύ αμάρτημα της ανίας.
Ιδανικοί εραστές της χοιρινής σπαλομπριζόλας και του πλακουτσωτού μπιφτεκιού, με την μασιά έτοιμη σε θέση, πότε «επ΄ ώμου» και πότε «παρά πόδα», θα αναδεύουν τα σβησμένα κάρβουνα των ειωθότων της Κυριακής. Οι διηγήσεις των κυριών, που θα ετοιμάζουν ευπειθώς τις σαλάτες γύρω από τους νεροχύτες, θα εξοκείλουν σε καθαρτήρια κηρύγματα νοικοκυροσύνης. Εντωμεταξύ, σε πείσμα τους, κατά τις 12:00, ντάλα μεσημέρι , θα σκάσει στα σοκάκια ένα μικρό κατεργάρικο καλοκαίρι, και θα τριγυρίζει άσκοπα. Σε πείσμα τους…
Ο γείτονας θα μαζέψει το σόι του στη βεράντα δια να συνφάγουν.
Αφού αποφάνε, θα περάσουν μετά περισσής επιτηδειότητας και χαρακτηριστικής άνεσης στο επιδόρπιο. Εν συνεχεία, με ευπρεπισμένες λέξεις –ως αρμόζει- και με ξεχειλωμένες συζητήσεις –ως οφείλουν- θα διεκπεραιώσουν επιτυχώς το απόγευμά τους. Οι ποικίλες συζητήσεις θα σέρνονται σαν άδικες κατάρες γύρω από τα αποφάγια και τα λαδωμένα πιατοπότηρα. Εν όψει της διαμορφωθείσας κατάστασης, εκεί κατά τις τέσσερις παρά τέταρτο, εις εκ των συγγενών δεν θα παραλείψει να ευχηθεί : «άντε γειά μας». Κατόπιν, αστειευόμενος, θα «πειράξει» τον ποδοσφαιρικά αλλόφυλο μπατζανάκι του, με ένα ανέκδοτο αναλόγου περιεχόμενου. Ο μπατζανάκης αποφεύγοντας ευσχήμως την πρόκληση θα απαντήσει εκ νέου, αποφασιστικά, με ένα «σόκινγκ» ανέκδοτο, «γαργαλώντας» την ώριμη αυταρέσκεια των συζύγων των. Στο καπάκι, η εξηντακοντούτις, και βάλε, ανύπαντρη θεία, θα αναρωτηθεί, τι περιλαμβάνει το μενού για τη συνέχεια. Η συνέλευσις των συγγενών θα βουβαθεί, προς στιγμήν. Οι αξιότιμες κ. κ.σύζυγοι θα καθαρίσουν το τραπέζι και θα σερβίρουν γκρικ κόφι τη συνοδεία καρπουζοπέπονου παγωμένου……………………………………………………………………………
………………………………………………………………………………………
Σύντροφοι. Αυτός ο φαύλος κύκλος των Κυριακών πρέπει να σπάσει το δίχως άλλο.
Αντίσταση στους υποτακτικούς των κυριακών.
Αλληλεγγύη στους φίλους των Παρασκευών και των Σαββάτων.
Οργάνωση στο παλλαϊκό μέτωπο της Πέμπτης και της Τετάρτης.
Κηρύττω ηρωική έξοδο, ενάντια σε κάθε κυριακάτικη συναίνεση.
Ζήτω τα δευτερότριτα.
Το αίτημα για αυτοοργάνωση, έναντι της αποδιοργάνωσης των Κυριακών,
δεν είναι ουτοπία. Είναι ελπίδα και αγώνας για άλλη κοινωνία.

10 σχόλια:

Κ.Κ.Μοίρης είπε...

μαζί σου!
ποτέ την Κυριακή

Ανώνυμος είπε...

Κι εγώ μαζί σου! Αλλά να καβατζάρουμε και καμιά εξαίρεση. Καθότι, άλλη μέρα για να βρεθούμε δε βλέπω να παίζει. Συγνώμη, για να επιβεβαιώσουμε τον κανόνα ήθελα να πω. :)

Spy είπε...

Σύντροφοι!
Μην ξεκινήσετε την επανάσταση χωρίς εμένα!
Αν σας βολεύει από τον άλλο μήνα, διότι τώρα έχω κάποια τρεχάματα, θα σας ήμουν υπόχρεως.

Spy είπε...

Συνθήματα που μπορούν να ακουστούν στην πορεία μας προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία:

"Ή μεσοβδομαδιάζουμε ή βουλιάζουμε!"

"Πέμπτες ή βαρβαρότητα!"

"θέλω να είμαι ξεκάθαρος: Δεν θα επβληθούν νέες Κυριακές εντός του 2009"

κλπ.

Ανώνυμος είπε...

ε και λιγο ερωτα για αυτες τις Παρασκευες, τις πολλα υποσχομενες..

kostis-b είπε...

Αδέρφια,
απολογούμαι για την καθυστέρηση ανταπόκρισης στα εμπνευσμένα αγωνιστικά μηνύματά σας. Με έχετε συγκινήσει βαθιά. Πλην όμως με έχει απορροφήσει ο αγωνιστικός οίστρος. Ο αγώνας μας, τούτες τις κρίσιμες ώρες, απαιτεί εγρήγορση, ευθύνη, δράση. Εργάζομαι εντατικά για την σύνταξη και διατύπωση των αρχών μας. «Το Μανιφέστο της Μεσοβδόμαδας» θα ναι έτοιμο πριν η επόμενη επονείδιστη Κυριακή ξημερώσει τις προδοτικές ώρες της. Οπορτουνιστικοί Κυριακόδουλοι κύκλοι απεργάζονται την κατασυκοφάντηση των δευτερότριτων μας , και υποσκάπτουν τις άδολες παρασκευές μας. Αλλά δεν θα τους περάσει.
Συνταχθείτε στο κίνημα μας. Θα νικήσουμε.
« Σύντροφοι ,οι Τετάρτες μας, θα είναι πιο όμορφες από τις Κυριακές τους»

diva είπε...

πού κρύψατε τον αλαβάνο;

kostis-b είπε...

diva,

τον κλείδωσα στο κατώι παρέα με την Αλέκα.
Αυτή τη στιγμή του αναλύει εμβριθώς το «Αριστερισμός: παιδική αρρώστια του Κομουνισμού» του συντρόφου Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοβ (Владимир Ильич Ульянов)

ΥΓ: ξέρω, είναι σκληρή η τιμωρία,
αλλά αν δεν το μάθει απέξω,
δεν βγαίνει έξω.

Ανώνυμος είπε...

συγχαρητηρια για την αιθερια παρουσια της μονακριβης κορης σας.

kostis-b είπε...

gvaranx,

σας ευχαριστώ θερμά.
Η αλήθεια είναι ότι το ΄χουμε το καλλιτεχνικό σακατιλίκι στο σόι μας. :-)