Μέχρι προχτές ήταν έτοιμη να αυτοεκπαραθυρωθεί και σήμερα βρήκε το κουράγιο να «στρώσει» πρασόπιττα με φύλλο αγορασμένο απ΄το μασούτη.
Μέχρι προχτές, στην κλονισμένη της συνείδηση, βράδιαζε ντάλα μεσημέρι λόγω πλήξης. Μέχρι προχτές, με το κεφάλι γεμάτο μολύβι, ξερνούσε τρεις φορές ανελλιπώς άπαξ της ημέρας. Μέχρι προχτές, έτρεχε με αυταπάρνηση αθλητή δρόμων ημιαντοχής προς το νήμα των 45, με μικρές καθημερινές ανάσες, σιχαμερών οχτάωρων εργασίας.
Μέχρι προχτές ξεφύλλιζε τα χρόνια της γρήγορα και αδιάφορα, καταλήγοντας πάντα να χαζεύει στο κατάλευκο και άγραφο οπισθόφυλλο του άλμπουμ, το τετραγωνάκι του κωδικού μηχανογράφησης ISBN978-960-16-2779-3, στη γωνία κάτω δεξιά.
Μέχρι προχτές σκεφτόταν με λέξεις, οι οποίες αφού τρεμοπαίζανε αχνά για λίγο στον θόλο του κρανίου της, ψοφούσαν αβοήθητες.
Αυτά μέχρι προχτές.
Χτες, εξ΄ αίφνης, δέχτηκε αναπάντεχη επίθεση μιας απροσδόκητης ροής νοημάτων. Το αστικοβουκολικό κωμειδύλιο «η Γκόλφω από το Παλαιό Ψυχικό» εντός του οποίου ζούσε, έλαβε μια παραισθητική και ανακουφιστική τροπή. Ένας λυτρωτικός συνειδησιακός χείμαρρος την πήρε και την σήκωσε. Την έκανε να θέλει να ξανανακαλύψει τη ζωή. Να βρει τη δύναμη να συνεχίσει την κούρσα. Με όρους μεταφυσικής θα λεγε κανείς ότι της ήρθε επιφοίτηση. Με απλά λόγια θα λεγε κανείς, ότι της ήρθε μια εξωφρενική ολογραφική δίνη συχνοτήτων, μια πλημμυρίδα πολύχρωμων αισθητηριακών κυμάτων που έλουσαν τον εγκέφαλό της, διεγείροντας δισεκατομμύρια συνάψεις με ισάριθμες μικρές ηλεκτρικές εκκενώσεις, που τις μετασχημάτισε σε χαρμόσυνες αισθητικές αντιλήψεις. Κι όπως ήταν φυσικό αναθάρρησε. Και… έφτιαξε και αυτήν ένα μπλόγκ.
Σήμερα πάλι όμως, την πλημμύρησε μια βαθύτατη απογοήτευση. Ενώ ακόμα το πρώτο της ποστ ήταν ζεστό, παραδόθηκε στη σκέψη ότι στο εξής διατρέχει τον κίνδυνο, να παραχωθεί εντός της, και να μη μιλάει για τίποτα άλλο εκτός από τον εαυτό της.
Διαμελίστηκε στην «σκέψη-ηλεκτρικό πριόνι», ότι στο εξής το μοναδικό προς δημοσιοποίηση θέμα, θα είναι η εσωτερική της «μηχανική». Και ως ήταν φυσικό, κατηγόρησε τον εαυτό της «επί βρικολακισμό». (με γιώτα)
Λίγο όμως πριν τελειώσει και αυτή η τρίτη μέρα, η θύμηση της προχτεσινής αηδίας την συνέφερε και ξανα ΄δε την κατάσταση πιο ψύχραιμα. Αφού περίμενε να κρυώσει το πτώμα του πρώτου ποστ, σκέφτηκε ότι στον κόσμο υπάρχουν πάρα πολλοί, (οι περισσότεροι) ( οι συντριπτικά περισσότεροι) που αδιαφορούν για αυτά που θα ήθελε να τους πει ένας μπλόγκερ. Και έτσι ησύχασε.
Κατόπιν, έκλεισε το φούρνο διότι η πρασόπιττα ήταν έτοιμη, και στρώθηκε να γράψει το δεύτερο ποστ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
14 σχόλια:
Υγειέστατη τη βρίσκω.
Δε θα μας τη συστήσετε;
(μη νομίζετε πως δεν πρόσεξα την παρένθεση του "γιώτα")
Είμαι σίγουρος πως θα την εντοπίσετε μόνος σας.
Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Είχατε δίκιο.
Εγώ παλι δεν θα την εντοπίσω, αλλα δε νομίζω και να χρειάζεται. Ωστόσο αυτή την άτιμη "ολογραφική δίνη συχνοτήτων" την έχω φάει κι εγω μια φορά καταμουτρα. Η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσα να ετρωγα πρασόπιττα.
Αγαπητέ νομαδ, είναι εμφανές ότι είστε επιρρεπής στις δίνες συχνοτήτων.
Κατά τα άλλα, σας ευχαριστώ για την συναντίληψη. Τάσσομαι ομού, υπέρ της πρασόπιττας.
Είμαι κι εγώ ένας φανατικός οπαδός του happy end και της ζεστής πρασότπιττας. Καλημέρα!!!
Ήμουν και γω χρόνια φανατικός με τις πρασόπιττες. Μου αρκούσε μια για να με κάνει ευτυχισμένο. Ο θυμός μου φούντωνε όταν έβλεπα κάποιον να συμπεριφέρεται άσχημα σε μια απ΄αυτές. Στους άλλους έμοιαζα ο απόλυτος απροσάρμοστος. Κάποιοι για τη στάση μου αυτή με αποκαλούσαν υπερόπτη και αδιάλλακτο. Ας είναι...έλεγα.
Πίστευα ότι, ερμήνευαν απλουστευμένα την περίπλοκη προτίμησή μου. Με τον καιρό, αυτή μου η στάση, άρχισε να δημιουργεί προβλήματα και εντάσεις μέσα στο σπίτι.
"...σε είδα το πρωί πως την κοίταζες..."
"...πώς την κοίταζα δηλαδή...όπως κάποιος κοιτάζει μια πρασόπιττα..."
Οι διακηρύξεις μου περί των προτιμήσεων μου, υπονόμευσαν τις άλλες σχέσεις μου και μέ έβαλαν σε σκέψεις.
Τα χρόνια πέρασαν και έγινα πιο ήπιος. Έμαθα να αλλάζω. Μαλάκωσα.
Κι άρχισα να συμπονώ και τις άλλες πίττες.
Τι έχεις ζήσει κι εσύ ανθρώπέ μου!!
Φίλε hdd345f,
είναι κάποια πράγματα... κάποιες παλιές αμυχές εντός μας,
που κάποια στιγμή πρέπει να ειπωθούν, να βγουν στο φως.
Όσο και αν μας πονάν.
(Πάω να χτυπήσω μια με σπανάκι)
θα είμαι σαφής και σύντομος : παίζει πρασόπιτα στις 26 , 27 ή 28 ;
Βρε ελάτε εσείς και μέχρι προβατοζυγουρόπιτα ανακόντα θα παίξει.
(να διερευνησούμε και τις διαθέσεις της νοτίου Ελλάδας,
ηπειρωτικής και νησιωτικής, ώστε να προβούμε στις απαιτούμενες ενέργειες προμήθειας πράσων)
θα φέρουμε μεις τα δικά μας
(εσείς να έχετε καλά δεμένο το ερπετό)
Έχω ωραίο αλεύρι για φύλλο απ' το νησί.
Αν το ανοίξουμε σωστά, μέχρι και σμιλόδοντα τυλίγουμε.
Να φέρω;
Έλεγα φέτος να τον "ρίξουμε" στη γάστρα.
Φέρε όμως, θα βάλουμε στη μπάντα
10-15 κιλά για την πίττα.
Δημοσίευση σχολίου