Το κειμενάκι που μόλις άρχισε να ξεδιπλώνεται,
σιτίζεται από την πρόνοια.Ζει εδώ και χρόνια ορφανό
μέσα σε υγρό και ανήλιαγο δυάρι, με τ΄ όνειρο κάποια
στιγμή να βγει στον καθαρό αέρα. Τα όρια που το χωρίζουν
από την παραβατικότητα είναι θολά. Κάθε που χαράζει
περιμένει με αγωνία να το καλέσουν επιτέλους στο εδώλιο
για απολογία. Αλλά πάντα κάτι πάει στραβά,κάτι γράφεται λάθος…
και παραμένει.
Αν ήταν άνθρωπος θα ήταν έφηβο αγόρι. Θα «ψείριζε» το ποδήλατο
από την αυλή του γείτονα. Θα τρύπωνε στα όνειρα όμορφων
γυναικών. Θα τριγύριζε έξω ως αργά τη νύχτα, στ΄ αμπέλια.
Παρ΄ ότι θα ήταν «μανούλα» στο «επιζείν», θα απέφευγε
συστηματικά να έρπει. Και θα σφύριζε, περνώντας με τα χέρια
στις τσέπες. Οι φθόγγοι του, οι συλλαβές, οι λέξεις,
οι φράσεις, οι προτάσεις, οι περίοδοι και οι παράγραφοι του,
δεν μπορούν πλέον να κάνουν πίσω. Θα γραφούν! Είναι νομοτέλεια.
Θα γραφεί, ακόμα κι αν τα νοήματά του στριφογυρνούν γύρω
από το ακατανόητο, ακόμα κι αν παλινδρομούν από την ανωριμότητα
στην κοινοτυπία, και ανάποδα. Θα γραφεί με πείσμα,
κι όσο κι αν είναι κουρασμένο, θα αναζητά την καθαρότητα,
την λιτότητα και την χαμένη πρωτοτυπία του.
Το κείμενο αυτό λοιπόν, που ήδη κείται ως ανάρτηση ιστολογίου,
όπως προείπαμε σιτίζεται από την πρόνοια…των αναγνωστών.
Κοντοστέκεται τώρα και φωνάζει:
«Ότι με απαρτίζει, δεν είναι μόνο το σύνολο των φθόγγων
και των λέξεων. Κυρίως είναι η φιλαρέσκεια του πληκτρολογίου,
και ο ψωνισμένος νους αυτουνού που με συνέταξε.
Κατά έναν τρόπο αυτός ο τύπος σπίλωσε την ιερή
ανυπαρξία μου. Διατάραξε την ησυχία μου και με
παρέδωσε στο φως. Σκαιός προαγωγός, με έβγαλε στο κλαρί.
Με έσπρωξε στο κουρμπέτι. Με ανέβασε στο εδώλιο της σκηνής,
και ακροβάτης σε ανεμόσκαλα τώρα, κρέμομαι το δόλιο
από ένα ψεύτικο φεγγάρι. Καρτερώ να ενηλικιωθώ
και να οδηγηθώ στο τέλος. Στο φιλί-σχόλιο δηλαδή, του αναγνώστη».
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
24 σχόλια:
Αυτό που λέει το σημερινό κείμενο, θαρρώ πως δε συμβαδίζει με αυτό που είναι. Από μόνο του στέκεται χωρίς καμία εισήγηση κανένα σχολιαστή χωρίς καν τον συγγραφέα του. Από μόνο του είναι. Και μπορεί να παραμείνει μόνο του. Εύγε, Ολύμπιε Κωστή, του έδωσες και κατάλαβε και τώρα δεν σε έχει καμία ανάγκη για να σταθεί όρθιο, αυτό το κείμενο.
... σε φχαριστώ.
Κάθε μπαμπάς αυτό ονειρεύεται για τα παιδιά του.
Εγω μια φορά που είχα κολλήσει, ρώτησα έναν που περιέγραφε καρέκλες πως να περιγράψω κι εγω μια καρέκλα.
-Αντι να μιλάς γιαυτήν δείξε την, μου είπε.
Εκτοτε όποτε θέλω να περιγράψω μια ιδιαίτερη καρέκλα, πχ μπαρόκ καρέκλα του 1830, περιγράφω το συναίσθημα να κάθεσαι πάνω της (δεν αναπαύεσαι σε τέτοια καρέκλα, μα η αίσθηση του κόκκινου βελούδου μπλα μπλα) και η καρέκλα ξεμυτίζει από μόνη της. Κάπως έτσι νομίζω πως περιγράφει και η φιλαρέσκεια τα πλήκτρα.
Όχι κάπως έτσι.
Έτσι ακριβώς.
Ξέρετε, τα κειμενάκια για να υπάρξουν πρέπει και να διαβαστούν. Αλλιώς κειμενάκια δεν είναι. Σκέψεις, όνειρα, πόθοι, ελπίδες ναι. Αλλά κειμενάκια όχι.
Το κειμενάκι πρέπει να έχει τον αναγνώστη του όπως "πρέπει να έχει
ο στρατιώτης το τσιγάρο του, το μικρό παιδί την κούνια του κι ο ποιητής τα μανιτάρια του".
nina,
συμφωνώ.Άλλωστε τί άλλο εννοούσα όταν έλεγα ότι, σιτίζετε από την πρόνοια...του αναγνώστη.
Το κειμενάκι, δίχως τα μάτια που το
διαβάζουν, δεν είναι παρά γράμματα στη σειρά, με φορά από αριστερά προς τα δεξιά.
τα μάτια μας δικά σου , το ξέρεις...
Το κείμενο είναι τόσο αυτάρκες που το μονο που μένει είναι να σφάξουμε τη Μαλάμω.
Ave Caesar, morituri te salutant.
@Kanaroubas, Συγχωρέστε την παρέμβαση, μα είπαμε Ολύμπιος και όχι Ρωμαίος. Όσο για τη σφαγή (αν και δε μου πέφτει λόγος) θα συμφωνήσω (διακριτικά πάντα), εφόσον πρόκειται για τη γνωστή παλιο-ρετσίνα και όχι για κάποια κυρία της αυλής.
@Kostis-b, Σα να πήρα με το παραπάνω θάρρος εδώ μέσα;
@hdd345f
Don't be so polite... Τζάμπα σωστός με το στανιό... Απίστευτος ο κόσμος κι ο χαρακτήρας μας
Δηλαδής ρε Ολύμπιε, όποιος ξεχνάει να βάλει τ' ονομά του τον βάζουμε με το ενα πόδι στη γωνία και ταμπέλα "Είμαι ο Τόνυ Μπλέρ" και μετά τον κουρεύουμε με την ψιλή και τον διαπομπεύουμε;
Νόμος 4000 ρέ; Τς τς τς...
Ευτυχώς έχει γίνει το
κρασάκι του Τσού
@ Κ.Κ.Μοίρης
Μάτια σαν και τα δικά μας
δεν υπάρχουν στο ντουνιά
κι όποιο κείμενο διαβάσουν
χάρο δε φοβάται πια
Για τα μάτια μας τα γαλανά. Και τα σκοτεινά...
Τέτοια μάτια αν τα χάσει, σου το λέω θα γίνει φονιάς...
νομίζω ότι αυτό το κείμενο μπορούμε άνετα να το δεχθούμε ως τον "Πρώτο και τελευταίο νόμο ιστολογικής ανάρτησης".
(υ.γ.: ρε kanaruba!!! Έλεος. Έχει μισή ώρα που γελάω με το "Κρασάκι του Τσου"... ακου "ούρα μηνών Μήτση Ωω!, with you all night"!!!
... Λιποθύμησα δυο φορές)
Αγαπητέ hdd345f,
καλά λέει ο Τόνι, άσε τις αβρότητες
και κάνε παιχνίδι. Από θαρραλέους έχουμε έλλειψη, όχι από αβρούς.
Εσύ αγαπητέ Tony(blur)Kanarouba,
συνέχισε με το ίδιο θάρρος τις εξαίσιες μουσικές επιλογές.
(μα είναι δυνατόν...μα τονυ μπλερ..! από πού αντλείς τόσο θάρρος!)
kopoloso,
ε εντάξει, δεν είναι δα και ο Β΄νόμος της θερμοδυναμικής.
@ kopoloso
Εμ, βέβαια... Οσο εμείς τσακωνόμαστε για το ντεκουπάζ του Night Of the Living Bread κάποιοι άλλοι γυρνάνε ταινιάρες...
Δεν αντιλέγω, καλά τα λέει ο Tony. Αλλά προτιμώ τον Καναρούμπα που τσακώνεται στο ντεκουπάζ και χαιρετάει ως μελλοθάνατος. Κι εσύ Κωστή, πολύ σωστά τα λες. Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι πως δεν υπάρχει διάθεση για αβρότητες άσχετα με το τι βγαίνει ή το πώς ο καθένας αντιλαμβάνεται αυτό που βγαίνει. Επίσης, δεν υπάρχει κουράγιο για γενναιότητες. Υπάρχει από πλευράς μου μεγάλη ανάγκη για όσο το δυνατόν καλύτερο χιούμορ. Εκεί ο Καναρούμπας δίνει ρέστα. Πολλές φορές κι εσύ. Αντιλαμβάνεσαι λοιπόν, πως για τη στιγμή, καλύτερα απ΄όλους τα λέω εγώ!
κ.κ.Μοίρη,
το ξέρω...
αλλά δεν το μαρτυρώ σε κανέναν. :)
@http345f,
δεν είναι μόνο που τα λες καλύτερα,
είναι και που δεν ζητάς ρέστα.
@http345f,
κι ο kanarubas όμως, αν προσέξεις καλύτερα, θα δεις ότι δεν δίνει ρέστα.
Απλώς κάνει σεφτέ στο μαγαζί.
(Αυτό το τελευταίο ήταν για να εικοσαρίσουνε τα σχόλια.
Πού ξανάδαμε τέτοια μεγαλεία...)
@ kostis-b
Απλώς κλέβω απ το ταμείο
Ουφ, ακου Σ και Ι και ΙΙ, αν είναι έτσι όπως τα λέει ο ξάρφος να σε πω 3 κάτι:
1)Τα ιντερνετικά μασκαρλίκια με διασκέδαζαν πριν από 10 χρόνια. Τώρα όχι.
2)Αν είναι έτσι όπως ακούω, δε σου χω χαριστεί στην κριτική μου πριν από 3-4 μήνες (στο 24). Τα ίδια και πολλαπλάσια ισχύουν και σήμερα.
3) TCCR?
Γειά σας, δε θελω τπτ, απλά ζμπρώχνω τώρα επειδή σε λίγο θα διακοπεύσω και δε θα μπορώ να ζμπρωγκζω περαιτέρω.
:ΡΡΡΡ
Ότι ζμπρώχνει κανείς καλό είναι.
Καλή διακόπευση.:)
Δημοσίευση σχολίου