Το θέρος του αλλουνού

Η επιχείρηση αποκαθήλωσης του καλοκαιριού καλά κρατεί.
Οι μέρες του φυλλορροούν υπό το βάρος της συνεχιζόμενης
θηριωδίας γνωστών-άγνωστων κέντρων, που απεργάζονται
την ερημοποίηση ψυχών και τσεπών. Η τηλεόραση, ευτυχώς,
(μόνη της αυτή), ενσαρκώνει την συλλογική συνείδηση.
Στην οποία κάθε νοικοκύρης οφείλει πειθήνια να υποκύψει.
Η φετινή απονομή των βραβείων playmate απογοήτευσε.
Η περσινή διοργάνωση είχε να επιδείξει σαφώς πιο στρογγυλούς,
και σίγουρα πιο επιδέξιους κώλους. Οι πρώιμοι υβριδικοί
παραθεριστές του Ιουνίου, αμφιταλαντευόμενης πίστης,
(πότε ορκίζονται στο δυνατό σήμα της cosmote, και πότε
κάνουν τρισάγια στο χαμηλό πάγιο της wind), μάταια φυτεύουν
γόπες τσιγάρων στην άγονη άμμο και στα βότσαλα των
χέρσων παραλιών.Μέσα σ΄ αυτόν τον θερινό ορυμαγδό
ξεραμένων αφρών φραπόγαλου,ένα-δυο αιφνίδια δώρα με βρήκαν
ευχάριστα απροετοίμαστο. Υπάρχει ακόμα ελπίδα, είπα.
Μια-δυο αχτίδες "φωτός" χαλάρωσαν τον ασφυκτικό κλοιό του ζόφου:
α) Ο Πάρης Κασιδόκωστας-Λάτσης κυνηγάει γκόμενες-μοντέλα
στην Ψαρρού με το αλιευτικό του γιότ.
β) Η Τζίνα Βαρώνη σκέφτεται σοβαρά να επανακάμψει,
επαναλαμβάνοντας την επιτυχή συνεργασία με τα θρυλικά
μασαζοκαλσόν slim.

Παίρνω ανάσα και βουτάω…
Παίρνω αμπάριζα και βγαίνω…
Καλό μήνα.