Το αλησμόνητο παλιό παιχνίδι τους την Άνοιξη, στις ψηλές
ταράτσες της πόλης, και στα χορτάρια του πάρκου το καλοκαίρι,
του προκαλεί ακόμα και σήμερα ερεθισμό στην όσφρηση
και στη γεύση. Την κατάβαθη ζεστή πνοή της στο λαιμό του, τότε,
την είχε ονοματίσει: «φλέβα»
«Τόσο εξευγενισμένη και όμορφη φλέβα, να πάλλεται
και να χτυπά στο δεξί κρόταφο, δίπλα στο φρύδι …
άλλη δεν βρίσκεις» έλεγε.
Ίδια η ζωή, απείραχτη, ήταν τότε η φλέβα της,
κι η νύχτα αγνάντια τους, έπαιζε με τις τηλεοπτικές κεραίες
των απέναντι ταρατσών.
Απόψε, χρόνια μετά,
ετεροβαρώς, προς το συμφέρον του, θέλησε να ωφεληθεί,
και της ψιθύρισε γλυκά: «Να στον μπήξω;»
Διπλός άρρυθμος χτύπος, σαν διχασμένος εραστής,
χτύπησε αναπάντεχα στην ξεχασμένη από χρόνια,
φλέβα του κροτάφου της.
«Δεν διανέμονται κέρδη μέχρι πλήρους αποσβέσεως
παρελθόντων ερώτων» του είπε.
Εκείνος αποκρίθηκε ξαναμμένος: « Δικαιολογίες…Εάν τούτο
ήθελε ο έρως, θα εισήγαγε ασφαλώς κάποια ειδική ρύθμιση,
ή, εν πάση περιπτώσει, θα όριζε ρητώς με κάποιο τρόπο ότι
δεν διανέμονται κέρδη μέχρι αποσβέσεως παλαιοτέρων
συσσωρευμένων ζημιών. Κάτι το οποίο, γνωρίζω καλώς,
δεν έχει πράξει μέχρι τούδε.»
«Και τώρα τι θες να μου πεις δηλαδή, πως μια τέτοια ρύθμιση
θα αντέβαινε στην διάταξη περί προστασίας του
μερίσματος των επενδυτών..;» του είπε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
14 σχόλια:
Αγαπητέ!
Εισαγάγατε μία νέα γλώσσα στον κόσμο του έρωτος και ταυτόχρονα ανοίξατε ένα νέο δρόμο στην μη-ορθολογική διαχείριση των οικονομικών ελλειμμάτων!
Τα σέβη μου!
Τα έκανα όντως όλα αυτά σύντροφε;
Σας ευχαριστώ, αλλά νομίζω πως δεν.
Επιχείρησα να περιγράψω,(εμπνευσμένος από τον εκπληκτικό
"συζυγικό" σας διάλογο αφενός.
Και από την επιτακτική Άνοιξη που μας περιβάλει, αφετέρου)
το πως, κατά τη γνώμη μου, η ποιότητα του έρωτος είναι που καθώς με τα χρόνια της συμβίωσης αλλάζει, μεταβάλει και το ερωτικό λεξιλόγιο.
Και όχι το αντίστροφο.
Κάτι έχουν πάθει τα σερνικά μέλη της Ολομέλειας με το μπήξιμο εσχάτως.
Και πού να τρέχω να βρω μπήχτη, τέτοιαν ώρα...
!!!
Eξοχον,
σας εντόπισα χάριν του κ.κοπολοζο,
καλημέρα σας,
κ.Νινα, μην τρέχετε, σταθείτε κάπου ακίνητη να περάσει απο μπροστά σας
:Ρ
Για να μακροημερεύσουν οι σχέσεις και ν’ αποφεύγονται οι συναισθηματικά πολυέξοδες προστριβές, θα πρέπει εξ’ αρχής να τονίζεται ότι o αμοιβαίος έρωτας, δεν παρέχει εγγυημένη απόδοση στους μεριδιούχους και ότι οι προηγούμενες αποδόσεις, είναι απλά ενδεικτικές και δε διασφαλίζουν τις μελλοντικές.
Με οδηγείτε στην παραποίηση. Είναι φανερό! :-)
nina.
Τί τα θέτε, αγαπημένη μου Νίνα;
Το μπήξιμο τελικά είναι
ταυτόσημο της ζωής.
Όλα και όλοι αργά ή γρήγορα υποκύπτουν στη δυναστική του εμβέλεια. Ακόμα και οι ταμένοι στην αποχή του.
nomad,
καλωσορίσατε αγαπητέ. Ευχαριστώ
για τη βίζιτα και τα καλά σας λόγια.
Έτσι κάνει ο κοπολόζος, αβαντάρει
τα μαγαζιά κάνοντας σεφτέ.
hdd345f,
τα είπατε σε έξη αράδες, καλύτερα
από τις τριανταπέντε δικές μου.
Τα προεγγραφέντα αποθέματα κεφαλαίου αέναου πόθου πλήρωσης, με το μυθικόν έτερον ήμισυ, δεν προεξοφλούν ασφαλή ταμειακή
εισροή μπηξίματος στο μέλλον.
(... τους μακροοικονομικούς δείκτες μου μέσα.)
"Carthago delenda est", ως έλεγε ο μέγας Κάτων. (Asterix, "Οι Δάφνες του Καίσαρα").
Μετά την εντυπωσιακή -πλην άσχετη- προμετωπίδα που κατάφερε να σε αιχμαλωτίσει ωστε να διαβάζεις μέχρις εδώ φίλε αναγνώστα φοβάμαι πως, ως Μαντελμπροντιανό φράκταλ, ο μέσος σχολιαστής δεν είναι παρά η αναπαραγωγή του αυτονόητου absurdus ως πολύ σοφά -εν γνώσει; εν αγνοία;- επεσήμανε ο αρθρογράφος: Το κενόν δεν ορίζεται ως προς το χώρο αλλά ως προς το χρόνο. Και επειδή η φύση δε φοβάται τίποτα ο άνθρωπος επινόησε διαφόρα χρεωστικά και αποπληρωτικά και αποσβεστικά και γκρινιαστικά ίνα πληρώσει το κενόν.
"δις εις τον αυτόν ποταμόν ουκ αν εμβαίης" τσιτάρω επισφραγίζοντας την παγίαν θέσιν πως, ως η πάλλουσα φλεψ, ετσι και τα μεγάλα τσιτάτα δύνανται να στρατευτούν εις την τεκμηρίωσιν κενών σχολίων.
"Να σας τον μπήξω;" ψελλίζει ασθμαίνοντας ο σχολιαστής αναπολώντας.
-Τι να μπήξεις ρε μεγάλε;
-Ελα ντε... "κι αφού με καταλάβανε, κι αφού με βαρεθήκαν/ ντιλεντεμντεντιλέμ/ κατάλαβαν τη φάρσα μου και μ' αρνηθήκαν"
-Πάλι τσιτάτα ρε;
-"Κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει"...
"εν δε ίη τιμή ημέν κακός ηδέ και εσθλός"
(Αριστοτέλους, Πολιτικά, 1284b 3-9)
"Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία,
αλλά παραδόξως μου χρειάζονται"
(Κωστής Μπ.)
Δεν μπορώ να πω ότι ζηλεύω τους μωροφιλόδοξους στοχαστές και τις σουσούδες, αλλά εσείς ανώνυμε είστε πολύ χαριτωμένος.
@Νomad, και να τον βαρέσω με ένα ρόπαλο, ναι; :P
@Κωστή Μπ, μη λες σουσού τον ανώνυμο, εμένα μ' άρεσε!
Μπρε ξάρφε, εγώ ήμουν ο ανώνυμος μόνο που δε βγάχω άκρη με τα κουμπάκια (κι ακόμα δε βγάζω γι αυτό και γράφω ανώνυμα).
Η κεντρική ιδέα όσων είπα είναι: αυτό που μας έκανε να ριγούμε χτες δεν είναι απαραίτητο να μας συγκινεί και σήμερα. Και μετά ζητάμε και τα ρέστα. Από ποιόν:
Εξέλαβα αυτήν ως κεντρική ιδέα του δικού σου πόστ και την αναδιατύπωσα (ως φράκταλ).
Οχι μπρε, σουσού και ξερω γω τι, θα το παίξω στο hungry, οχι στο δικό σου blog.
---
Ξάρφος (Αντώνης)
Εσύ ξάρφε (αγαπημένε) την εξέλαβες
καλύτερα από μενά την κεντρική ιδέα. Εγώ πάλι ακόμα έχω δυσκολίες στην κατανόηση.
Μπάι δε γουέι, θα έχουμε την ευτυχία να σε χαρούμε την Λαμπρή.
Άντε, έλα να παίξουμε.
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! Γι αυτό μ' άρεσε η σουσού εμένα!!!! Ο Ξάρφος ήταν!!!!! ΤΟΝΟΙΩΣΑ!!!!!
Φιλιά, αγαπημένοι μου, καλή Ανάσταση, μέσα κι έξω!
Μπα, ξάρφε, δεν έχεις δυσκολίες στην κατανόηση. Στην αποδοχή έχεις, όπως όλοι μας. Κι "ο αναμάρτητος πρώτος τον λιθ..."
-Ωπα! είπαμε! όχι άλλα τσιτάτα!
-Οκ! (μούμπλε μούμπλε, άντε τώρα να βρείς τις λέξεις να "κουβαντιάζουμε ήρεμα κι απλά/ καταλαβαινόμ....")
-Ε, μα δε βάζει μυαλό αυτός! Πνίξτονε ρε το μαλάκα
-Ζιγά γε μπαιθιά... Γαγαγώστε ντη δηγιά...
-Αντε, αστον να εκφραστεί το μακάκα. Και σιγά, χάρη του κάνουμε που τον πνίγουμε. Αυτός πνίγεται σε μια κουταλιά νερό. Θα χει και αλλοθι...
Ε, λοιπόν, ξάρφε, ούτε εγώ μπορώ να αποδεχτώ αυτό που κατανοώ. Μόνο να το διατυπώσω μπορώ.
-Ε, μεγάλε, σχολάω σε λίγο
-Καλά, κύριε Δεσμοφύλαξ...
-Καλάθια! Αδειάσατε τις ρομαντικούρες σας;
-...
-Αντε, σπίτι τώρα. Εχει και Λίβερπουλ-Αρσ...
-Μα...
-ΣΠΙΤΙ ΡΕ! Κι εσύ ρε μην του δίνεις σημασία, μαλάκα! Απόψε η Αρσεναλ διδάσκει ποδόσφαιρο!
-Οπως δίδασκε ο Σωκράτης;
-Α, εθνική Βραζιλίας το 80τόσο. Σόκρατες, Πάολο Ισζιντόρο... Κόίτα να δεις ρε που ξέρει κι από μπάλα το ζωντόβολο...
-Σκατά ξέρει από Αρσεναλ...
Για περάστε…
http://ninac.wordpress.com/2008/05/07/idiografon/
Δημοσίευση σχολίου