Παρασκευή 6 Ιουλίου 2007

Ή, που δεν είμαι καλά. Ή, που ήπια πολύ χθες βράδυ.


φωτό 1

Αν με ρωτάτε (που δεν με ρωτάτε) να σας πω ποίοι δρόμοι ανοίγονται
μπροστά σας και φυσικά ποιόν από όλους να ακολουθήσετε,
σας λέω πως αρμοδιότεροι απ όλους είσαστε σεις οι ίδιοι,
για να απαντήσετε σε αυτό το ερώτημα. Γιατί το αντίκρισμα της ζωής,
που ζούμε τώρα, στη σημερινή κρίσιμη θέση του κόσμου, βρίσκει δικαίωση μόνο αν «ακούσετε» και τραβήξετε το δρόμο, που θα νιώσετε μέσα σας να σας δείχνει, με εσωτερική αναγκαιότητα, ο ίδιος σας ο εαυτός. Ν’ ακολουθήσετε τη φωνή της συνείδησής σας, γιατί μέσα σε αυτή θα μιλάει και κάτι πλατύτερο από το άτομο σας, η κοινωνική και ταξική συνείδηση, που ζει χωρίς άλλο μέσα σας.
Ακόμα κι αν δεν το ξέρετε.

Εν πάση περιπτώσει, οι δρόμοι που ανοίγονται σήμερα μπροστά σας, δεν είναι πολλοί, είναι δύο. Είτε το θελήσετε να τους αναγνωρίσετε είτε όχι,
είτε προσπαθήσουν να σας τους κρύψουν μέσα στην ομίχλη των ιδεαλιστικών σοφισμάτων, είτε όχι.
Οι δρόμοι , που ανοίγονται μπροστά σας, είναι και παραμένουνε δυο.
Ή που θα καταφέρετε να οικειοποιηθείτε αυτό το συστηματοποιημένο
σύνολο «δράσεων» και θα το εφαρμόσετε σε μια συγκεκριμένη περιοχή του επιστητού, ή που δεν θα το κάνετε.
Κοντολογίς, οι δρόμοι παραμένουν δύο:
Ή που θα πάτε διακοπές, ή που δεν θα πάτε.
Να, για παράδειγμα (βλ φωτό 1), ζαλώθηκα τα συμπράγκαλα,
έζεψα το βόδι, φόρτωσα τα πιτσιρίκια,...και νάμαι!
Προς το παρόν έχω πρόβλημα. Δεν μου το φορτώνουν το όχημα στα Blue
star ferry, ούτε και σε κανένα άλλο ferry. Εμένα στα αρχ***α μου, αλλά είναι βλέπεις αυτήν η πουτάνα η «συγκεκριμένη περιοχή του επιστητού» που σου επιβάλει να ακούσεις τα βαθιά αρχέγονα μουγκανητά του αγελαίου ζώου που κρύβεις μέσα σου.



Εν τέλει βρέθηκε λύση.
Θα πάμε ένας- ένας
, και θα συναντηθούμε εκεί.(Βλ.φωτό 2)

φωτό 2

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Άρτι αφιχθείς εκ "συγκεκριμένης περιοχής του επιστητού" οφείλω να προειδοποιήσω τους μελλοντικούς επίδοξους εξερευνητές του, πως το σύγχρονο "επιστητό" δεν είναι πια δυστυχώς το "επιστητό" που όλοι κάποτε γνωρίζαμε.
Το χάσμα διευρύνθηκε. Τα blue star ferries και η αυταπάτη της γεφύρωσης που προσφέρουν δεν είναι παρά στάχτη στα μάτια. Κάνετε πολύ καλά και τα γράφετε στ' αρχ***α σας.
Μόνο η αυτάρκεια σώζει την αξιοπρέπεια πια.

[μπεεεε...]

Σας αφήνω διότι ακούω βελάσματα.

NinaC είπε...

Η ζωή έχει δυο πόρτες, όχι δυο δρόμους, αγαπητέ! Το λέει και το λαλά:

Μες τη ζωή δρόμοι ανοίγονται σωρό
Κι όποιον γουστάρεις τον τραβάς κι όπου σε βγάλει
Κι αν θες να πας στο γαμη**νο επιστητό
Πάρε, που λες, την κατηφόρα τη μεγάααλη!

Ολέ!

kostis-b είπε...

Ναι όντως δυό πόρτες έχει.
Η μια γράφει: "Φρέσκα αγοραία κοινωνικά οράματα
σε καλές τιμές".
Και η άλλη: "Γνήσιοι ποιητικοί εφιάλτες για όλα τα βαλάντια".

Όποια και να ανοίξεις, στο τέλος
αναγκαστικά θα επιβιβαστείς στο
Blue Star Ferry, στις όχθες του Αχέροντα.

kostis-b είπε...

Ούφ! Ευτυχώς.
Πάλι απροειδοποίητα απόψε άρχισε να πέφτει η νύχτα.

Το επιστητό μου μέσα...

NinaC είπε...

"Γνήσιοι ποιητικοί εφιάλτες για όλα τα βαλάντια".

Δεν φαντάζομαι να εννοείτε το πόνημά μου; ε; ε; ε λέω;

Άντε, μη γίνει του επιστητού εδώ μέσα!

;p

kostis-b είπε...

Δεν θα τολμούσα ποτέ να υπαινιχθώ κάτι τέτοιο. Ένα ρημαδο-επιστητό
μας έμεινε, μην το διαλύσουμε κι αυτό.