homo player

Η ελαχιστότατη απόσταση , το χιλιοστό του χιλιοστού, το νανοσαντιμετρ του πικοσαντιμετρ, η απειροελάχιστη φιράδα , που σε χωρίζει από την καθεστηκυία λογική, είναι η μεγαλύτερη απόσταση που έχεις κληθεί ποτέ να διατρέξεις.
Ξέρω τι τρέχει. Συχνά σου συμβαίνει να μην καταλαβαίνεις τι λες, αλλά αυτό που λες να ανταποκρίνεται πλήρως σ΄ αυτό που αισθάνεσαι.
Σαν να έπεσες όρθιος σε ελαφρύ παραΰπνι, από αυτά που κάνουν τον αλάργα-δρόμο από τους άλλους να μοιάζει συνάμα απέραντος και ελάχιστος. Έτσι είναι. Ο καθείς αναπτύσσεται στη σκιά της αδημονίας του άλλου. Εκτείνεται, μεγαλώνει, ταπεινώνεται, εκπληρώνει, δέεται,
για να παίξει με τα άλλα παιδάκια στην αυλή.
Τούτο δεν σημαίνει ότι είσαι ένας απλός συλλογιστικός μηχανισμός.
Αλλά ότι είσαι ένας ευτυχής φιλοπαίγμονας ναυαγός, ο οποίος ρίχνει ασύστολα σφραγισμένα μπουκάλια με μηνύματα στον ωκεανό.
Γδαρμένος από το κατά μόνας ημερήσιο παιχνίδι, αγρυπνάς δεόμενος μια ακόμα νυχτερινή συνάντηση. Έτσι είσαι. Ένα τυπικό δείγμα Homo player.
Κι αυτό, λόγω φυσικής επιλογής, κι όχι για κανέναν άλλο εξω-δαρβινικό λόγο.
Πότε συγκλίνεις λυρικώς, πότε διαχέεσαι επικώς, και πότε εχθρεύεσαι ειλικρινώς το περιβάλλον σου, επειδή επιμένει να μην σου μοιάζει.
Ως και η ταπεινότητά σου, περικλείει μια κρυφή συνείδηση υπεροχής.