οφελείσθαι εξ εναντίων

Έχοντας τόσο καιρό να γράψω κάτι, δεν μπορώ παρά να ξεκινήσω με κάποια ευχή.
Έστω και για ξεκάρφωμα. Έστω και για να καλύψω την αμηχανία μου.

¨ Καλά Χριστούγεννα¨, λοιπόν,
όπως συνηθίζουν να λένε κάποιοι γνωστοί μου, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Άλλωστε τι πειράζει αλήθεια, να στέλνεις τις ¨ειλικρινείς¨ σου ευχές για μακροημέρευση και καλοπέραση προς το σύμπαν,
όταν το ίδιο το σύμπαν αδιαφορεί πλήρως για τις ευχές , αλλά και εσύ στην πραγματικότητα δεν τις πολύ-εννοείς. Η απάντηση είναι: δεν πειράζει, στείλε όσες ευχές σου κάνει κέφι. Όσο πιο αδύναμες, ως προς την ισχύ τους, κι όσο πιο ανίκανες, ως προς την αποτελεσματικότητα τους, τόσο καλύτερα γι αυτές. Και, βέβαια, τόσο πιο πολύ βολικά αδιάφορες για όλους τους υπόλοιπους.(αποστολείς, κομιστές, αποδέκτες).

Η απατηλή δικτυακή ύπαρξη ετούτου του βλογ, ανέκαθεν φιλοδόξησε να αρθεί πάνω απ΄ τον έπαινο, και να σταθεί πέραν του ψόγου. Τελικά, κατά πως φαίνεται, τίποτα από αυτά δεν κατάφερε. Και στο μόνο που κατάφερε, ίσως, να παραμείνει σταθερό διατηρώντας μια στοιχειώδη συνέπεια, είναι στο γεγονός της ακατάσχετης ροπής του προς τις επικίνδυνες και παραπλανητικές γενικεύσεις. Ίσως και σε κάτι ακόμα: στην εκούσια διολίσθηση προς τον ¨κατήφορο¨ της έμμονης αυτοαναφοράς του. Και μη χειρότερα δηλαδή, να λέμε.

Μ΄ αυτά και μ΄αυτά, καταλήξαμε αμφότεροι, (το βλογ και γω) στο ίδιο ευτυχές συμπέρασμα, αποκρυσταλλώνοντας εντός μας την κοινή πεποίθηση, περί του πόσο περιττοί είμαστε ο ένας για τον άλλο.
Αλλά δεν σταθήκαμε εκεί, δυστυχώς. Κατά καιρούς το τραβήξαμε εως το μη περαιτέρω. Κατά καιρούς αλληλοκατηγορηθήκαμε και
αλληλοσυκοφαντηθήκαμε σκαιώς, ενώπιων των έκπληκτων ματιών, των λιγοστών αλλά εντίμων και πιστών επισκεπτών-αναγνωστών μας. Δεν τους σεβαστήκαμε ούτε αυτούς, οι άμυαλοι. Χωρίς κανένα φραγμό τους μεταχειριστήκαμε κι αυτούς για να ικανοποιήσουμε κάθε άρρωστη βλογο-διαστροφή μας. Χωρίς καμιά ντροπή, τους προσεταιριστήκαμε, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουμε τον ¨ύψιστο¨ στόχο μιας δόλιας και γραψαρχιδικής δήθεν βλογο-μακαριότητας! Και ορίστε τα αποτελέσματα: Τέσσερα, και πλέον, χρόνια τώρα βυθιζόμαστε αντάμα στην ¨μαύρη θάλασσα¨ μιας δυσοίωνης ασυναρτησίας.

Αλλά, ουδέν κακό αμιγές καλού. Στην κοινή μας περιπλάνηση στη χώρα των ασυναρτησιών, των παραπλανημένων εκτιμήσεων, των αχαλίνωτων φαντασιώσεων, των άσκοπων αλληλοεξηγήσεων και των απατηλών αναζητήσεων,
περισσότερο κερδισμένοι βγήκαν αυτοί που μάθανε περισσότερα.
Δηλαδή, οι πιο βαριά ηττημένοι.
Δηλαδή, όλοι μας.
Διότι όπως ορθά το διατύπωσαν οι στωικοί: Οφελείσθαι εξ εναντίων.
Ήτοι, ψάξε για όφελος μες στα χαλάσματα της καταστροφής. Κάτι θα βρείς.
Το πείραμα δεν απέτυχε απλώς. Παρά τίναξε το εργαστήριο στον αέρα.
Ζήτω λοιπόν το πείραμα!
(Άλλωστε οι μικρόψυχοι καιροί, πάντα πήγαιναν αντάμα με τις μεγαλοστομίες)

Καλά Χριστούγεννα
αγαπημένοι μου. :-))